కసెక్కిపోయిన దమయంతి తన చేత్తో కూతురు దిమ్మ ను రాస్తూ రెమ్మల్ని సాగదీసింది. బొగడపువ్వు వాసనలా గుప్పుమంది వసుంధర పప్ప. దమయంతి తలను లోకనాధం పట్టుకుని వసుంధర ఆడతనం మీద అదిమి పెట్టి అటు ఇటూ ఆడించాదు.
దమయంతికి పిచ్చెక్కుతోంది. నాలుకతో కూతురి దిమ్మ మీద నాకుతూ అమాంతం నోరు తెరిచి నున్నటి దిమ్మ బిళ్లని నోటితో కప్పేసి తన నాలుకని అందులోకి దించేసింది.
“అ ..మ్మా.. ” అంటూ మత్తుగా మూలిగింది వసుంధర.
లోకనాధం లేచి వసుంధర గుండెల మీద కూర్చున్నాడు. బాగా బారుగా నిక్కిన తన కడ్డీని చేత్తో పట్టుకుని తమకంతో తలని అటూ ఇటూ ఊపేస్తున్న వసుంధర నోట్లో కుక్కేసాడు. పరవశించి పోతూ వసుంధర లోకనాధం కడ్డీని కుడుస్తుంటే, దమయంతి మెలికలు తిరిగి పోతూ వసుంధర దిమ్మని నాకుతోంది. పావుగంట అయిన తరువాత డ్యూటీలు మార్పిడి చేశాడు లోకనాధం.
దమయంతిని పడుకో పెట్టి ఆమె నోటికి తన కడ్డీని అందించాడు. వసుంధర, ఉబ్బెత్తుగా కండపట్టి నున్నగా ఉన్న తల్లి దిమ్మను పరిశీలించి చూస్తూ ఆ బొక్కలో వేళ్ళుపెట్టి తిప్పుతూ నాకడం ప్రారంభించింది.
మరో పావుగాంట గడిచేసరికి ముగ్గురూ కూడా ఆగలేని స్తితికి వచ్చేసారు. వసుంధరని మంచం మీద పడుకో పెట్టి మీదెక్కాడు లోకనాధం. దమయంతి లేచి కూర్చుని నవ్వుతూ లోకనాధం గాడి కడ్డీని ఓ చేత్తో పట్టుకుని మరో చేత్తో తన కూతురి దిమ్మ రెమ్మల్ని సాగ దీసి బొక్క లో పెట్టి…
“నేను అన్నమాట నిలబెట్టుకుంటున్నాను రాజా! నా కూతురు కావలన్నావుగా! ఇదిగో , నా చేతులతోనే నీ కడ్డీని పట్టుకుని దాని బొక్కలో పెడుతున్నా, నిన్ను తట్టుకోడం అసలే నా వల్ల కూడా కాదు. చిన్న పిల్ల! కాస్త మెల్లిగా చెయ్యి!” అంది.
“అన్న మాట నిలబెట్టుకున్నది నువ్వు కాదు నేను. కావాలంటే పందెం కట్టిన నీ కూతుర్నే అడుగు.” అంటూ కసిక్కున వసుంధ బొక్క లోకి దిగేశాడు తన మగతనాన్ని లోకనాధం.
లోకనాధం కడ్డీని తన కూతురి బొక్కలోకి దిగేసిన స్పీడ్ చూస్తే దమయంతికే కళ్ళు బైర్లు కమ్మాయి.
“పందెమా! ఏమని?!”
“మీ ఇద్దర్నీ పక్క పక్కన పడుకోపెట్టి నేను లాగించగలిగితే నన్ను తను పెళ్ళి చేసుకుంటానని పందెం కట్టింది” అంటూ వసుంధరని ముద్దు పెట్టుకుంటూ కసకసా గుద్దుతున్నాడు లోకనాధం.
“గుద్దు మావయ్యా! బొక్క పగిలేలా గుద్దు. అమ్మని గుద్దినట్టు గుద్దు” అంటూ కలవరిస్తోన్న వసుంధర మాటలు విని కొయ్యబారిపోయింది దమయంతి.
“ఇంతకు ముందే మీ యిద్దరికీ సంబంధం ఉన్నదన్న మాట” అంది వాళ్ళిద్దరినీ పరిశీలనగా చూస్తూ
“అవును నీకు తెలియకుండా ఇంత జరిపినందుకు ఏమీ అనుకోవద్దు అత్తయ్యా!”
“అనుకోవడానికి ఏముంది? కాకుంటే నాకు ఒక్కటే బెంగ పెళ్ళయ్యాక దాని మోజులో పడి నన్ను మరిచి పోతావేమో! అలా చేసే మాటైతే నేను బతకను” అంది దమయంతి.
“చీ- చీ ఏమిటా మాటలు. మీ ఇద్దర్నీ ఒకేలా చూసుకుంటా! వసుంధర కూడా అందుకు ఒప్పుకుంటుంది” అన్నాడు లోకనాధం
” అవునమ్మా అల్లుళ్ళతో తిరిగే అత్తగార్లు ఎంతమంది లేరూ, అలాగే ఇది కూడా . నీకే లోటూ రానీయం” అంది వసుంధర తల్లిని ముద్దుపెట్టుకుంటూ.
“నువ్వామాత్రం మాటంటే చాలు వసుంధరా” అంటూ ప్రెమగా వసుంధర చెంపల్ని నిమిరి ముద్దెట్టుకుంది దమయంతి. దమయంతిని మీదకు లాక్కున్నాడు లోకనాధం.
“ఈ క్షణం నుంచీ ఈయన నాకు మొగుడు , నీకు రంకు మొగుడు” అంటూ తల్లుఇని పెనవేసుకు పోయింది వసుంధర బొడ బొడా కార్చేసుకుంటూ.
“అప్పుడే అయిపోయిందా?” అంటూ పిచ్చి పిచ్చిగా వసుంధరని నలిపేశాడు లోకనాధం.
“ఎందుకో ఈ వేళ తొందరగా అయిపోయింది” అంది వసుంధర సిగ్గుపడుతూ.
“పక్కన మీ అమ్మ ఉంది కదూ! అందుకేనా” అంటూ లోకనాధం వసుంధర బొక్క లోంచి తన కడ్డీ ని బయటకు లాగి దమయంతి మీద పడ్డాడు.
“రా రాజా రా, నీ కోసమే చచ్చిపోతున్నా” అంటూ దమయంతి కాళ్ళు పైకెత్తుకుని చేత్తో లోకనాధం కడ్డీని పట్టుకుని తన బొక్కలో దోపుకోబోతూ ఉంటే వసుంధర చటుక్కున లేచి కుచ్చుని…
“ఆగాగు, నేను దోపుతా! నా దాంట్లో నువ్వు పెట్టావుగా, నీకు నేను పెడతా” అంటూ లోకనాధం గాడి కడ్డీని పట్టుకుని తల్లి బొక్కలోకి పెట్టి పట్టుకుని…
“తొయ్యి రాజా! ఈ దెబ్బతో నీ అత్త దిమ్మ పొగరు అణిగేలా తొయ్యి ” అంది.
కసిక్కున దిగేసి, వసుంధరని ముందుకు లాక్కుని తన పెదాలు అందుకుని, ఆమె చళ్ళు పిసుకుతూ, దమయంతి బొక్కలో ఆమె దిమ్మ అదిరేల గుద్దడం మొదలెట్టాడు లోకనాధం.
ఇందుకే వేమన గారు ఇలా అన్నారు:
మైధునమున బుట్టు మానవులందరు
తిరుగుచుందు రందె తెరువులేక
ఎందు బుట్టువారి కందేగతి గదుర
విశ్వదాభిరామ వినురవేమా!
నిజం కూడా అంతే. పడిపోయిన చోటనే సొమ్ముకోసం గాలిస్తాం కాని దాని కోసం ఊరంతా వెదకం కదా!
-అయిపోయింది-
Bhimudu lo srikhna chesina rarhikelu inkoncham varnichi vrasi unte chaala baagundedi