ఆమెను ఇంకా రెచ్చ గొడుతున్నాడు లోకనధం. కూర్చుని కొడుతున్న వాడల్లా కొట్టుడు ఆపుచేసి ఆమె గుండెల మీదికి ఎగ బాకాడు. రెండు చేతుల్ని మడిచి తల కింద పెట్టుకోమన్నాడు. విశాలంగా, నున్నగా , పచ్చగా ఉన్న దమయంతి చంకలు కండ పట్టి సగం కోసిన మామిడి చెక్కల్లా ఉన్నాయి. దమయంతి చంకల్ని నాలుకతో నాకుతూ మత్తుగా వాసన చూస్తూ కుత్తలో వున్న కడ్డీని చుట్టూ తిప్పుతూ దంచుతున్నాడు. లోకనాధం కడ్డీ దమయంతి పూ లోతుల్లోకి దిగి కలియ తిరుగుతూ కుళ్ళబొడుస్తుంది. దాంతో దమయంతి లో కామం తారా స్తాయికి అందుకుంది.. తమకంతో ఎదురొత్తులిస్తూ అంది…
“నీ ఇష్టం రాజా! ఈ ఇంట్లో నీకు అడ్డులేదు, నా కూతుర్నే కాదు, నా తల్లినైనా సరే.. నీ ఇష్టం.. నీ కింద పడుకోబెట్టుకో.. వాళ్ళ మొత్తలు పగల్దీయి. నా కుత్త మాత్రం మరువొద్దు.. తొయ్యి రాజా!” అంటూ తన మొత్తను పైకెత్తేస్తూ లోకనాధానికి వరం ప్రసాదించింది దమయంతి.
“పగల్తీస్తానే నీ యమ్మా, రేపు రాత్రి ఈ పాటికి నిన్ను .. నీ కూతుర్ని.. నీ అమ్మని ఇదే మంచం మీద పడేసి పగిలిపోయేలా చించుతా” దిమ్మ అదిరేలా కొడుతూ అన్నాడు లోకనాధం కసిగా…
“మా అమ్మ వొప్పుకుంటుందేమో గాని .. వసుంధర వొప్పుకోదు” అంది దమయంతి నవ్వుతూ
“వొప్పుకోదూ , అది వొప్పుకోవడం ఏమిటి దాని తల్లో జేజెమ్మని వొప్పిస్తా! ”
“చీ.. ఊరుకో! తల్లీ కూతుళ్ళని….”
“ఏం లాభం లేదు! నేను పక్కన లేనప్పుడే మీరు తల్లీ కూతుళ్ళు”
“నువ్వు పక్కనుంటే?”
“అప్పుడు మీరు తల్లీ కూతుళ్ళు కారు.. సవతులు”
“అ..మ్మ్..మ్మా” కసిగా మూలుగుతూ నొక్కేసుకుంది లోకనాధాన్ని.
“నాకు ముందు… నాకు ముందంటూ తల్లీ కూతుళ్ళు పగల్దీసుకుని నా మీదకి ఎగబడాలి”
“నాకు నమ్మకం లేదు. వసుంధర వొప్పుకోదు” అంటూ బొడ బొడా కార్చేసుకుంది దమయంతి.
వసుంధర వొప్పుకోవడం ఏమిటి? ఎప్పుడో వొప్పేసుకుంది. పెద్దమనిషి కాకముందే వొప్పుకుంది. లోకనాధం ఆ ఇంట్లో అడుగు పెట్టినప్పుడే అతడి విషపు చూపులు దమయంతి కూతురు వసుంధర మీద పడ్డాయి.
చిన్నప్పటినుంచీ అతి గారాబంగా పెంచబడినందువల్ల వసుంధర వయసుకి మించిన శరీర సౌష్టవంతో తీర్చి దిద్దినట్టున్న వంపు సొంపులతో తల్లికన్నా అందంగా, నాజూగ్గా తయారయ్యింది.
మొక్కగా ఉన్నప్పుడే వంగదీస్తే మాను అయిన తర్వాత మన చెప్పు చేతుల్లో ఉంటుంది అని అప్పటికప్పుడే నిర్ణయించుకున్న లోకనాధం,దమయంతికి తెలియకుండానే వసుంధరని మచ్చిక చేసుకోవడం ప్రారంభించాడు.
చాక్లెట్లు, ఇస్ క్రీములు కొని పెడుతూ అవకాశం దొరికినప్పుడల్లా వేళాకోళాలాడుతూ ఆమె బుగ్గలు గిల్లడం, భుజాల మీద చేతులెయ్యడం , గుండెల మీద తడమడం లాంటి పనులు చేస్తూ ఆమెను చేరువచేసుకోవడం మొదలు పెట్టాడు లోకనాధం. వైకుంఠం కాస్తా కన్ను మూయడంతో మార్గం మరింత తేలికైంది.
వైకుంఠం బ్రతికున్న రోజుల్లో వైకుంఠం భొంచేసి వెళ్ళాక మధ్యహ్నం బోజనం చెయ్యడానికి ఇంటికి వచ్చి దమయంతి మీదెక్కి వాయించడం వసుంధర కిటికీలోంచి చూసింది ఒక సారి. ఆ విషయం కనిపెట్టిన లోకనాధం, మర్నాడు కొట్టుకి వచ్చిన వసుంధరతో ఆ విషయం కదిపాడు.
“అలా చూడ్డం తప్పు కాదూ” అంటూ.. సిగ్గు పడిపోయిన వసుంధర చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకుని..
“అలా చూడ్డం నీకు నచ్చిందా” అనడిగాడు.
బిడియపడుతూనే “అవునంటూ” చిన్నగా తలూపింది వసుంధర.
“అయితే మీ అమ్మకు తెలియకుండా చూడు” అంటూ వసుంధర భుజాల పైన చేతులేసి నొక్కాడు.
“ మేము చేసుకుంటూ ఉంటే ఏమనిపిస్తుంది నీకు” అనడిగితే సిగ్గు మొగ్గై ముడుచుకుపోయింది వసుంధర. “మొహమాటపడకుండా అన్నీ చూస్తుండు నీకు అన్ని విషయాలు తెలుస్తాయి” అన్నాడు గట్టిగా ఉన్న జామకయలను తడుముతూ. అవకాశం దొరికినప్పుడల్లా లోకనాధం తో తన తల్లి శౄంగారాన్ని చూడడం, లోకనాధం తో ముద్దులు పెట్టించుకోవడం, జామకాయలు నలిపించుకోవడం. లోకనాధం కూడా ఎక్కడ మొదటికే మోసం వొస్తుందేమో అన్నట్టుగా వసుంధర తో పై పై పనులవరకు కానిచ్చేవాడు.
వసుంధర ఇంటి నుంచి స్కూలుకు వెళ్ళే దార్లోనే మన వాడి ఫాన్సి కొట్టు ఉంది. వీలైనప్పుడల్లా వసుంధర కొట్టుకు వచ్చేది. ఆ అవకాశాన్ని బాగా పూర్తి గా వినియోగించుకున్నాడు లోకనాధం.
Bhimudu lo srikhna chesina rarhikelu inkoncham varnichi vrasi unte chaala baagundedi