కసి ! 1711

“వొరేయ్ రాజా ! లాగూ చొక్కా విప్పేసుకుని పడుకుంటే ఎంత ముద్దొస్తున్నావురా నువ్వు” అంటూ మంచం ఎక్కిన ఆండాళమ్మ లోకనాధం శరీరాన్ని ముద్దులతో నింపేస్తూ, చేత్తో వాడి బెల్లకాయ పట్తుకుంది.
పచ్చగా రూళ్ళకర్రలా ఉందిరా! అంటూ చర్మాన్ని వెనక్కి లాగి పట్టుకుంది ఆండాళమ్మ.
అప్పటివరకూ పకోడీలు తినడంలో మునిగిపోయున్న లోకనాధం గాడికి అలా ఆండాళమ్మ వాడి కడ్డీ చర్మాన్ని వొక్కసారిగా వెనక్కి లాగడంతో “ఆ..” అంటూ మూలిగాడు బాధగా! అదీ వొక్క క్షణం మాత్రమే.
ఆండాళమ్మ చేత్తో తన కడ్డీని సవరిస్తూ నలుపుతూంటే లోకనాధానికి వొక రకమైన వింత అనుభూతి కలుగుతోంది.
పకోడీ పళ్ళాన్ని దూరంగా కిటికీలో పెట్టి తన కడ్డీ మీద నటనమాడుతూన్న ఆండాళమ్మ చేతిని అంది పుచ్చుకుని కసిగా కిందికీ, పైకీ ఆడించుకున్నాడు.
“బావుందా ఇలా చేస్తోంటే” అంది ఆండాళమ్మ
“బాగానే ఉంది. ఇంకా గట్టిగా పట్టుకుని ఆడించు అన్నాడు.”
“ఊం .. చాలా?”
“ఇంకా బాగా ఆడించు”
అప్పటికే పూర్తిగా నిక్కిపోయింది లోకనాధం గాడి బెల్లం. అంత గట్టిగా ఎప్పుడూ నిక్కలేదు ఇంత క్రితం. అందుకే ఆండాళమ్మ ఎంత గట్టిగా ఆడిస్తున్నా ఇంకా బాగా ఆడించాలంటూ గొణుగుతున్నాడు.
గుప్పెట్లో పెట్టుకుని మెలితిప్పేసింది కసిగా
“ఊఊ.. అంటూ మత్తుగా మూలుగుతూ.. అలా, అలాగే..” అన్నాడు.
“ఇంత క్రితం ఎప్పుడన్నా ఎవరి చేతనైనా యిలా చేయించుకున్నావా?” అడిగింది.
“లేదు అక్కమ్మా!”
“రోజూ ఇలా చేస్తాను వస్తూంటావా ?”
“బాగానే ఉంది. ఓ తప్పకుండా వస్తాను కాని ఇంకా బాగా ఆడించాలి. ఇంకా…”
“ఊ ఏమిటి చెప్పు!”
“నీ పప్ప చూపిస్తానన్నావుగా చూపించు మరి.”
“చూపిస్తా కాసేపు ఆగు.”
“ఇంకా ఎంతసేపు అక్కమ్మా చూపించు”
“చూపిస్తే ఏం చేస్తావు”
“చేత్తో ముట్టుకుంటాను”
“ఇంతక్రితం ఎవరితేనా అలా ముట్టుకున్నావా?”
“ఊహూ”
“పోనీ ఎవరిదయినా చూశావా?”
“ఇందాక నీ పప్పని చూశాను.”
“నాది కాకుండా వేరే ఎవరిదైనా?”
“వొకటి రెండు సార్లు మా కనకం వదినది చూశా దూరానుంచి సరిగ్గా కనపడలేదు. “
“అయితే నేను దగ్గిర్నుంచి చూపిస్తాలే, తీరుబడిగా చూసుకో ఏం?” అంటూ చీరను పైకి లాక్కుంది.
నడుం పైకి లాక్కుంది. రెండు కాళ్ళనీ యెత్తి మంచం మీద పెట్టుకుని వాడి వేపు తిరిగింది.
“ఇలా నా వేపు కాళ్ళుపెట్టి వొత్తిగిలి పడుకో” అంది.
వాడు అలా పడుకోగానే, అతడి వేపు తిరిగి పడుకుని ఓ కాలిని పైకెత్తింది. లోకనాధం కూడా వొత్తిగిలి పడుకుని ఇటు తిరిగి ఆమె కాళ్ళ సందులోకి చూశాడు.
ఊతప్పంలా ఉబ్బి ఉంది ఆండాళమ్మ పప్ప.
చుట్టూ దట్టమైన రింగులు తిరిగిన వెంట్రుకలతో ఉడతలు పీకిన తాటి టెంకలా ఉంది దాని దిమ్మ.
వెంట్రుకల మధ్య కప్పబడిపోయున్న దిమ్మ రెమ్మల సందులో నుంచి చిక్కుడు విత్తనంలా బయటకు తన్నుకొచ్చింది దాని పప్ప పరువపు కాయ!
“కనపడుతోందా? “అనడిగింది ఆండాళమ్మ వొక చేత్తో వెంట్రుకల్ని పక్కకి తప్పించి దిమ్మ పెదాల్ని సాగదీసుకుని అతడికి చూపిస్తూ.
“నువ్వు చెయ్యి తీసేయ్!” అన్నాడు లోకనాధం తడబడుతున్న గొంతుకతో.
“చూడు.. పట్టుకో నీ యిష్టం వచ్చినంతసేపు చూడు నేనేమీ అనను” అంటూ ఆండాళమ్మ అక్కడి నుంచి తన చేతిని తప్పించి తీసుకొచ్చి వాడి కడ్డీ మీద వేసింది.
రెండు చేతుల్తోనూ పట్టుకున్నాడు లోకనాధం. కోతికి కొవ్వరికాయ దొరికినట్టుంది వాడి పని. తలకాయను బాగా ముందుకి జరుపుకుని రెండు చేతులతో ఆండాళమ్మ పప్పని పట్టుకుని ఆత్రం గా తడుముతూ వేళ్లతో రెమ్మల్ని పట్టుకుని సాగ దీశాడు.
“ఈ లోపలంతా ఎర్రగా ఉంది. ఏమిటీ అక్కమ్మా ఇది?” అడిగాడు లోకనాధం.
“ఇది బొక్కలోకి వెళ్ళే దారి. వేలు పెట్టి చూడు తెలుస్తుంది.” అంది.
తల పైకెత్తి వో చేత్తో దాని తొడని పట్టుకుని రెండో చేతి చూపుడు వేలు రెమ్మల సందులోంచి లోపలికి గెంటాడు లోక నాధం . దారి తప్పింది.
‘అక్కడ కాదు, ఉండు చెప్తా. “

1 Comment

  1. Bhimudu lo srikhna chesina rarhikelu inkoncham varnichi vrasi unte chaala baagundedi

Comments are closed.