వెళ్ళండి బాబుగారూ 2 561

అమితావేశం ఒకింత హద్దుల్లోకిరావటంతో మోములానించుకుని ముద్దుమాటల్లో మునిగిపోయారిద్దరు.
తనామె ఒంటిపైచేసే కొంటే పనులకి గోముగా గారాలుపోతూ మాట్లాడేమాటల్లొ, మత్తైన నవ్వుల్లో సహజత్వాన్ని చూసి ముచ్చటపడిపోయాడు. ఒళ్ళూ-వయసూ ఎంతున్నా ప్రియుడికౌగిలిలో ఏ ఆడదైనా ముగ్ధయేకదా! అనిపించిందతనికి. ఇష్టంగా, ఒకొక్కటిగా ఆమె అందాలని పొగతూ, వాటికాపట్టున ముద్దు-ముద్రల కానుకలిస్తూ చెప్పుకుపోతుంటే కన్నెపిల్లలా కులికింది తాయారమ్మ! మునుపు ఆమెకై అతను తిరిగిన తిరుగుళ్ళూ, తలచుకొని తపించినరోజులూ, ఊహించుకుని ఊపుకున్న రాత్రులు అన్నీ ఏకరువుపెడుతుంటే మురిసే కళ్ళతో అతన్ని చూస్తూ మెరిసే పెదవులతో ముఖాన్ని ముద్దులతో నింపేసింది. చివరగా ఆమెకే ఎలాగో అనిపించి ‘ఇంకాపు! ఎదో ఓమోస్తరు ఒంటిరంగూ, కాస్తంత ఎత్తూ అంటే సరేగానీ వయసులో ఉన్నంత బిగువులేంలేవు నాలో’ అంది
‘అన్నన్నా! మరీ ముందుగుత్తులూ, వెనకెత్తులూ పొగడక వదిలేసానే! పైగా బిగువున్నదోలేదో తేల్చాల్సింది నేను ! నువ్వుకాదు. అంటూ చివ్వున మోకాళ్ళపై లేచి అలాగే పాకి ఆమెముఖంపైకి తెచ్చాడు మొలని.
‘బిగువు చూస్తానని చెప్పి మళ్ళీ ఈ తెగువేంటీ! ఇలా ఊరించే రంగూ మెరుపుతో నోటికిస్తే కొరుక్కుతినేసేస్తానేమో! మళ్ళీ నన్ను తప్పుపట్టి లాభంలేదు!’ రెండుచేతులతో నిండుగా మొదలుపట్టి ముందుకిలాగుతూ అన్నది. ఆ రాపిడికి కొద్దిగా మదమూరిన మొనని చప్పుడొచ్చేలా పీల్చేసింది. అదేపట్టుతో టోపీమొత్తాన్ని చెరుకు యంత్రం లోకి లాగెసినట్టు లాగగేనే .. రెండేరెండు పీల్పులతో పూర్తిస్థాయికి పురెక్కిపోయింది. అయినా వదలక లొట్టలేస్తుంటే ఇంకాగలేక బలవంతమ్మీద లాక్కున్నాడు
‘వదలబుద్దవట్లేదేం? ఏదో! యంత్రంలో పెట్టేముందు నోటి మంత్రంవేయించుకుందామనీ, కానీమళ్ళీ రసాలూరిపోదామనికాదు ‘అన్నాడు.
‘అదీ అలారా నా దారికీ!’ అంటూ తొడదారిచూపిస్తూ ..’ఊళ్ళో నాగురించి వినే ఉంటావుగా! నానోరసలే మంచిదికాదని!’ అంటూ విలాసంగా వోళ్ళువిరుచుకుంటూ కాళ్ళెత్తి సిద్దమైపోయింది.
కళ్ళలోకి గుచ్చిగుచ్చిచూస్తూ ఓసారి ఇద్దరి పెదాల్ని అంటీ అంటనట్టు మీటి కిందకి జారాడు! కామాయిధాల కయ్యానికి తయారైన తాయారమ్మ కైవారం తనూహించినాదానికంటే విస్తారాంగా ఉంటంతో కళ్ళుకొంచెం తిరిగినట్లై ఆమె తొడల ఆసరాతోనే తమాయించుకోగలిగాడు. పరుచుకున్న ప్రౌఢ పరువాలు ఆ పూవనాన్ని ఆక్రమించమని మగతుమ్మెదకి సవాలువిసురుతున్నాయి. ఇందాకటి పై పెదాల తాకిడికామె క్రింది పెదాలు ఆసహనంతో అదిరుతున్నాయి.
‘నువ్వు చూస్తుండగా బోణీ కొట్టించవా నాకూ!’ తనవాన్నామెచేతికందిస్తూ తదేకంగా ఆమెదాన్ని చూస్తూ ఆర్తిగా అడిగాడామెని.
‘మంచిబేరమే దొరికింది! కుర్రోడు! మెత్తెత్తగానే మత్తుగా కుమ్ముతాడుకదానుకుంటే.. మళ్ళీ ఇదోటా?! అంటూ మెత్తని పెదాలకి మొత్తంగా టోపీని పులిమేసింది.
అంతే! అసహనంతో అమాంతం మూడంగులాలమోతాదు దించేసాడు.
తన్మయత్వమౌతున్నతని మొహాన్ని ఓరకంగా నవ్వుతూ చూస్తున్నామె తొప్పి చొరబాటుకి నెప్పితో అరిచేసింది.తనకోసమెంతగానో తపించిపోయిన కుర్రాడు తీరా కాలెత్తీ ఎత్తాగానే కార్చేసుకోవడమో, లేక ఆరాధనగా చేష్టలుడిగిపోవడమో చేస్తాడనుకున్న అను ‘మానపు ‘ పొరల్ని చీలేస్తూ కొరకంచుకలా మరో మూడంగులాలు దిగబడేసరికి వెర్రిగా కేరింతవేసింది. ఒక్క ఆచార్లు మాత్రమే ఈ లోతుకొచ్చుంటడు. కానీ ఇంత నిడుతనంతో, గండుతనంతో కాదని తెలిసిపోయిందామెకు. విలవిల్లాడిపోతూ కళ్ళుతెరిచి లంకెని చూసిందామె.
‘హేయ్! మధు చాలింక… వెళ్ళదే..హే’ అనేలోగానే మిగిలిపోయిన ఆ మూడంగులాలుకూడా కుక్కేసేసరికి దిమ్మె(ర్ర)పోయింది. ఇదేమీ పట్టనట్టు తనదాన్ని ఆసాంతం కుక్కేసిన ఆనందంలో మెత్తలుతాపడం చేసి మెల్లిగా బయటికి లాగసాగాడు. కొసకొక్కెం పెట్టుంచి కళ్ళలోకి కసిగా చూసాడు. అతని ఆంతర్యం అర్థమయ్యి వద్దన్నట్లుగా బాధగా చూస్తూ తలడ్డంగా ఊపింది.