వెళ్ళండి బాబుగారూ 2 561

తాయరమ్మకి గుండెలు మరింత వేగంగా కొట్టుకోసాగాయి. శరీరం మీద చిరు చెమట కూడా పట్టింది.
అద్దంలో అందాన్ని సరి చూసుకుంటున్నా అంతరంగంలో పరిస్థితి అయోమయమే!అదెంతకిదారితీస్తుందో అని ఆలోచిస్తుందామె!ఇక ప్రెసిడెంటు మరీ వయసు ముదిరిన వాడేమీ కాదు.మహా అయితే నలభై అయిదేళ్ళు ఉంటాయి.తెల్లగా ఎత్తుగా ఉంటాడు.దూరం నుండి చాలాసార్లు చూసింది తను.అతనూ తనని చూడగానే ఫలానా అని గుర్తుపట్టగలడు.ఆచార్లు కూడా తన గురించి చెప్పకుండా ఉండడు కదా?తలుపు తెరుచుకున్న అలికిడికి అలోచనలు ఆగిపోయాయి.ఆచార్లు లోనికొచ్చి వెనక్కీ ముందుకిచూస్తూ నిలబడ్డాడు.
‘అక్కా! అదీ… చెప్పాగా….’ తడబడుతున్న మాటకి చటుక్కున వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంది. ఉంది తనొక్కర్తే అక్కడ.
అర్థంగాక అటుచూస్తే ..ఆ… ఆ శాల్తీ ఆనవాలేం లేదే!ఇంతలో ఆచార్లు వెనక్కి వెళ్ళి వెకిలి నవ్వుతో “సిగ్గెందుకూ.. ఇందాకావచ్చీ… రండి బాబూ! …’ అంటూ చెయ్యట్టుకుని లాగగానే …! ఆశ్చర్యం!ఆచార్లు అక్కా అన్న పిలుపుకే బుర్ర బిర్రుగా అయిపోతే…..తడబడుతూ అడుగుపెట్టిన ఒక కుర్రోన్నిచూసి కళ్ళుతిరిగి, ఒళ్ళుతూలినట్టయిపోయిందామెకు..
“అక్కా! చెప్పాగా! మావాడు… నీ ఆశీర్వాదం కావాలనీ… ” తనకేదో అర్థంచేయంచడానికన్నట్లు అరవ అభినయాలు చేస్తూ, అదిఫలించక, సూ టి గా ఆమె కళ్లలోకిచూల్లేక …. ముహం తిప్పుకుంటూ…
“నాక్కొంచెం పనుందీ! నువ్వు అవసరమైన ఆశీర్వాదం పొంది రావయ్యా…..” అని బయటికి జారుకున్నాడు…కొంతసేపు నిశబ్దం!ఆగిపోయినట్టున్న వాతావరణాన్ని ఆటంకపరుస్తూ.. గొంతు సవరించాడతను
“నా పుట్టినరోజనీ! అమ్మవారి దర్శనానికి వచ్చానండీ. నాన్నగారు చెప్పారని పూజ చేసుకుని వెళ్తుంటే… మీతమ్ముడు మీరిక్కడున్నారని చెబితే… ” అంటూ చేతిలోని పూజాసామాగ్రి పళ్ళాన్నామె ముందుకిచాపాడు. అయోమయంలో ఉన్నామెకి అప్పుడుగానీ ఆనవాలందలేదతను ప్రెసిడెంటు కోడుకని !ఈ సర్దుబాటువేళకి తనకొడుకునిలా తనవద్దకుపంపడమేంటీ …. తెలిసిపోతుందన్న ఇదేలేదా ఆ తండ్రిగారికి? పెద్దవాళ్ళ ఇళ్ళలో ఇవిమామూలేనటారు… నిజమేనేమో! ఏదేమైనా తనతో సరసానికొస్తున్నవాని కొడుకుని ఆశీర్వదించడం ఆనందంగా అనిపించి ప్రెసిడెంటు మీద ఓరకమైన గౌరవం హెచ్చింది.
“మధు! కదూ ?” అంటూ అక్షింతలు అందుకుంది
“అబ్బే! మదన్ అండీ! అన్నాడు నవ్వుతూ తలవంచుతూ. కుర్తా పైజామాలో ఆరడుగులు మించుండి ఆశీస్సులకై ఐదడుగులకి వినయంగా వంగాడు. అతనికప్పుడు అరడుగుపైనుండి “నీ జీవితంలో అనుకున్నవన్నీ సాధించేలా ఆ అమ్మవారు దివించాలని కోరుకుంటున్నా!” అందామె అక్షితలుచల్లుతూ…
“ఇవి…, మీకోసం!” అంటూ పళ్ళెంకింద పేపరుచుట్టున్నదేదో ప్యాకెట్టు అందించాడు…ఎంటని ఆడిగేలోపలే జారిపోతున్నదాన్ని పట్టుకుని విప్పింది. అందులో విలువైన గాజులూ, బట్టలూ, ఎవో నగలు ఉన్నాయి! వాటిని పరిశీలిస్తూ వింతగా చూసింది..
‘రాజకీయనాయకులకింత బుర్రలేకుండా ఉండదే !’ అనుకుంటూ అతన్ని, ఆవస్తువుల్ని స్థిరంగా చూసి “ఓసారిలా పట్టుకో!” . అని అందించి విసురుగా కదిలింది. ఆమె ఆంతర్యం వెంటనే గ్రహించాడతను
” ఇదిగో! మీకేదైనా కోపముంటే నన్నండి కానీ.. ఫాపం! మీ తమ్ముడిదేం తప్పులేదు!” అన్నాడు.గిరుక్కున వెనక్కి తిరిగిందామె “ఎవడు..! వాడూ? తమ్ముడన్నావంటే…. తం…….” అంటూ అసహనాన్ని తలుపు మూసిన శబ్దంలో చూపిస్తూ గుమ్మం ముసింది..అరుగుపై కూర్చుని ఏవోకాగితాలలో మొహం దూర్చిన ఆచార్లుకి ఆమ్మవార్లు ఉగ్రరూపంలో నిలబడ్డట్టనిపించి… అంతలోనే తేరుకుని ముంద హాసంచేసాడు
“అవకాశవాదివని అర్థమయినంతలోనే, సమయమూ-సందర్భం తెలీని సన్నాసివనికూడా నీరూపించుకున్నావే!” అంది.
అదేంటన్నట్టూ చూసాడాచార్లు.
“మరేంటీ? ఈ సమయంలో ఏం మొహంపెట్టుకుని పలకరించనూ. అయ్యకి పక్క పంచేవేళ-అబ్బాయికి ఆశీర్వచనాలేంటి? ” ఈసారి అయోమయంగా ఆచార్లు అటూ-ఇటూ చూసి “ఏం! మేంవొచ్చేలోపల మందుగానేమైనా పుచ్చుకున్నావా? లే క నీపైనున్న వెర్రికి నీ మెత్తచూసీచూడగానే మొత్తం కార్చుకున్నడా? లేక నువ్వే ఆశీర్వదిస్తూ వాడిని చూసి అందానికి ఐసైపోయావా ? ఇలా తలతిక్కగా మాట్లాడుతున్నావ్” అని నిష్టూరంగా అడిగాడు!ఏమన్నావ్! అంటూ అతని చొక్కా పట్టుకుని… అంతలోనే వదిలేసింది. ఛీ! ఇంతదిగజారాక ఇక నీతో అనవసరం. బుద్దొచ్చింది. ఇకా ఆ ప్రెసిడెంట్ వచ్చినా చచ్చినా నాకనవసరం! నేను వెళ్తున్నా … అంటూ కదిలింది. అప్పుడప్పుడే అంతరార్థం స్ఫురిస్తున్న ఆచార్లు.. చెప్పులు తొడగడం కూడా మర్చివెళ్తున్నామె ఏదుట ఠక్కున నిలిచాడు
“పిచ్చిదానా! అదా నువ్వనుకుంటున్నది! ఎంతపార్థం చేసుకున్నావ్? పట్నం చదువుపూర్తి చేసుకుని వచ్చాక మొన్న దసరారోజే ఈ కుర్రోడు పదవిలోకొచ్చాడని మర్చిపోయావా? పైగా నిన్ను పిచ్చిగా …కుక్కలా వెంబడిస్తూ అదేదో ప్రేమట….ఒక ఆరాధననుకో! ఎవడికైనా తన సొంత మనిషిని తార్చేమగాడుంటే ఒక భధ్రత-తమాషాలా అనిపిస్తుంది. అందుకే నిన్ను సొంతక్కలా చూస్తానని చెప్పుకొస్తూ, నువ్వు నిప్పని తప్పిస్తూ ఇన్నాళ్ళూ సాగదీస్తూ ఈరోజు, చివరకు ఇప్పుటికి ఒప్పిస్తాననితీసుకొచ్చాను! వయసులో ఉన్న అంతందగాన్ని కూర్చినందుకు ముద్దులు ముట్టచెబుతావనుకున్నా! అయినా! నీ అందానికి తూగడంటే చెప్పూ! చేసేదేంలేదూ .. పంపించేద్దాం! నా స్థలం మర్చిపో — నీ స్థలానికి చేరుకో అని స్థిరంగానే చెప్పి ఇబ్బందిగా కదిలాడు!ఏం పాలుపోలేదు తాయారుకి! అవునా ఆ కుర్ర కథానాయకుడు తన్ను ఆరాధిస్తున్నాడా! అదేంటో తెలుసుకోవాలి అన్న ఆసక్తిరేగిందామెకు.పక్కెక్కే తనని ఆచార్లు అక్కనడం ‘తొక్కే’ అనిపించినా, కత్తిలాంటి కుర్రోడిని అమర్చడం మరీ మురిపించకపోయినా. ఆచార్లు తమరంకు ఆ కుర్రాడి దగ్గర దాచడం గుండెల్ని కుదుటపరుస్తుంటే ”ఇంతదాకా వచ్చాక అక్కడికి నువ్వు రంకులు దాచేవాడివీ, నేను బొంకులు చేసేదాన్ననా? బాబో-కొడుకో, పడుచో-ముసలో ఎవడైతేనేం నీకు ఒకసారికి సాయమందిస్తానని మాటిచ్చాను.’ అని నసిగింది. ఈసారి ఆమె స్వరం కొంత తగ్గింది.