వెళ్ళండి బాబుగారూ 2 561

ఇంతలో ఏదో చిన్న శబ్దం రావటంతో మెల్లిగా ఆమెపైనుంచి లేచాడు. చొక్కాలోంచి తీసినదాన్నిబట్టి అదతని ఫోన్ అని అర్థమయ్యింది.
‘ఎవరుబాబూ ఇంత రాత్రి, వేళాపాళా లేకుండా!
‘నేనిక్కడ మా కొత్త అత్త మెత్తటి కౌగిట్లో ఉన్నానని వాళ్ళకేం తెలుస్తుందీ ! అంటూండగానే శబ్దమాగిపోయింది.ఓసారిచూసేసి మళ్ళీవచ్చాడు చెంతకి.. పరుపుపై ఉన్నదున్నట్టే ఉండిపోయినామెను చేరి పైకి వంగిపోతుంటే .. ‘నన్నుకోరుకున్నావంటేనే నమ్మలేకపోయాను! ఇప్పుడు అత్తా అని కొత్త గౌరవమిచ్చి పూర్తిగా పడేసావు ‘ ఆంటూ పెదాలు కలిపింది. తల్లో వేళ్ళు కదుపుతూ చిన్నగా, తృప్తిగా మూలిగింది.
అలిసిపోయావా?
ఊం… ఊహూ!
కడుక్కుంటావా! మొహంలోకి చూసాడు. మెరుస్తున్న కళ్ళతో నవ్వుతూ తలడ్డంగా ఊపింది. అలవాటులేదా అని అడుగుదామని ఆగిపోయాడు.
అసలెప్పుడూ అవగానే పరుగే నాకు… కానీరోజు ఎందుకో ఈ కొత్తల్లుడి జల్లు ఒంట్లో పీల్చుకొవాలనిపిస్తుంది… అంది అతని మనసు చదివేసినట్టుగా. ఆనందాన్ని అమెకి చూపించలేక మెడవంపుల్లో ముంచాడు ముఖాన్ని.