ఆమె భయంగా అతని మోఖంలొకి బయంగా చూసింది. ఆ ఎక్స్ ప్రెషన్ ఆమెకు మరింత భయాన్ని కలిగించింది. దిండు కింద చేయి పెట్టి దేని కోసమో వెతికింది.ఆమెకు కావలిసింది దొరికేలోగా సూరిగాడికి ఆమె పిడత దొరికేసింది. గురిచూసి గుద్దాడు. ఆ బలానికి ఆమె ప్రాణాలు పైకి తన్నాయి. మూడో పోటు పడేలోగా ఆమె చేతికి దిడుకిందున్న నిమ్మకాయ చిక్కింది. నోటితో కొరికి దాన్ని సూరిగాడి నోటిలోకి కుక్కింది. ఆ నిమ్మకాయ ప్రభావం చూపడానికి ఒక నిమిషం పట్టింది. ఈ నిమిషం గ్యాపులో సుమారు పది పోట్లకి పైగా పడ్డాయి. ఆ దెబ్బలకి తట్టుకోలేక గట్టిగా అరిచేసింది. కేకలు పెట్టింది.
ఆ అరుపులు విని సంద్య రాజు చేయి పట్టుకుని కిందకు లాక్కొచ్చింది. సరాసరి స్వప్న రూం తలుపు తీసింది.వాళ్లు కిందకి దిగొచ్చే సరికి సూరిగాడు స్వప్నపైన వాలిపోయి వున్నాడు. సంద్య బెడ్డు దగ్గరికి వచ్చి చెంపల మీద చేయి వేసి “బాగానే ఉన్నావా” అని అడిగింది. ఆమెకు వూపిరి అందక నోటితో వూపిరి తీసుకుంటూ వుంది. ఆ రాక్షస రతిక్రియ ఆమెకు కొత్తది కాక పోయినా సిద్దంగా లేకపోవడం వల్ల జరిగిన నష్టం అది. సమయానికి వేణుగోపాల స్వామి పూజారి ఇచ్చిన నిమ్మకాయలు వున్నాయి కాబట్టి బయట పడింది.
సూరిగాడలా స్వప్న మీద పడుకుని ఉంటే వాడి బరువు రెట్టింపు అయనట్టు అనిపించింది స్వప్నకి. వాడి బరువుని తట్టుకోలేక మీదనుండి తోసేయడానికి ప్రయత్నించింది. ఆమె చేత కాలేకపోయింది. “రా. . . సాయం చెయ్యి” అని సంద్య రాజుని పిలిచి, తాను చేయి పట్టి సూరిగాణ్ని స్వప్న మీద నుండి లాగేయడానికి ప్రయత్నించింది.
“ఏమైంది? ” అని రాజు సూరిగాడి భుజాలని పట్టుకుని లేపడానికి చూశాడు. శరీరం కర్రలా బిగుసుకుని వుండడం గమనించాడు. రెండు భుజాల పట్టుకుని తన బలమంతా వుపయోగించి పక్కుకు లాగేశాడు. సూరిగాడు పెద్ద మొద్దులా పక్కకు పడిపోయాడు.
అతని ఆయుదం స్వప్న పూకు లోనుంచి బయటకు వచ్చేయడంతో ఎదో పెద్ద కర్ర తన శరీరంలోనుంచి బయటకు వచ్చినట్టనిపించింది. వాడు చేసిన నొప్పిని తట్టుకోలేక ఆమె పూకు మీద చేయి పెట్టుకుని తడుముకుంది. ఆ నొప్పిని పంటి బిగువున బరిస్తూ ముడుచుకుపోయింది. సంద్య టేబుల్ మీదున్న చెంబులోని నీటిని స్వప్నకి తాపింది. రాజు మిగిలిన వాటిని సూరిగాడి ముఖం మీద చల్లాడు.
సూరిగాడు తేరుకునే పాటికి రాత్రి పదయింది.
స్కూల్ డేస్:
తోట బంగళా రహస్యం
కర్రలా బిగుసకపోయి, పళ్లు గిజ కరసక పోయిన సూరిగానికి స్పృహ తెప్పించడానికి రాజు చాలా ప్రాయాస పడ్డాడు. 45 నిమిషాలతరవాత సూరిగాడు కొంచెం కదిలినట్టనిపించేసరికి రాజు వూపిరి పీల్చుకున్నాడు. అయినా ఆగకుండా “సూరీ. . . సూరీ” అని బుగ్గలు తడుతూ అరుస్తున్నాడు.
ఒంటి చుట్టూ చీర చుట్టుకుని, గొంతు కూర్చుని మోకాల్ల మద్యలో ముఖం పెట్టుకుని ఉంది. ఆమె కళ్ల నిండుగా నీళ్లు. తన మీది కోరికతోఒకడు ప్రమాదం కొనితెచ్చుకున్నాడనే భాద. అనవసరంగా వీడికి లొంగానా, అదీ అమావస్య రాత్రి. ఈ నాకొడుకులు కూడా ఈ రోజే రావాల. వీడికి ప్రాణానికి ప్రమాదమేమి రాదు కదా అని సూరిగాడు పడున్న వైపు చూసింది.
రాజు వాన్ని ఒల్లో పడుకోబెట్టుకుని సపర్యలు చేస్తున్నాడు. అరి చేతులు అరి కాళ్లు రుద్దుతూ వానికి స్పృహ తెప్పించే ప్రయత్నం చేస్తున్నాడు. వాడి నడుము భాగానికి లుంగీ చుట్టేసి ఉంది. రాజు ముఖంలో కలత స్పష్టంగా కనపడింది స్వప్నకు.
రాజు మెదడులో కూడా ఇలాంటి అలోచనలే తిరుగుతున్నాయి. వాడు రానన్నా తానే బలవంతంగా పిలుచుకొచ్చాడు. వీడికేమైనా జరిగితే మంగమ్మ పెద్దమ్మకి(సూరిగాడి వాళ్ల అమ్మ) ఏమని చెప్పాలి. కోటయ్య పెద్దయ్య అయితే ఏకంగా నరికేస్తాడు అనుమానమే లేదు. దేవుడా! నా స్నేహితుడికి ఏమి కాకూడదని ప్రార్థించాడు. వాడంటే రాజుకి ప్రాణం మరి. వాడికేదయినా అయితే తానెట్ల బతుకుతాడు. ఆ ఆలోచన రాగానే రాజుకి ధుఃఖం పొంగుకొచ్చింది. ఎంత ఆపుకోవాలని చూసినా కన్నీళ్లు ఆగలేదు. అరచేయి రుద్దడం ఆపి సూరిగాడి తలని గుండేల కత్తుకుని ముద్దుపెట్టుకున్నాడు.
“ఏమి కాదు. . ఎందుకలా ఏడుస్తావు. జస్ట్ స్పృహ కోల్పోయాడంతే. ” అని సంద్య రూంలోకి వచ్చింది. స్నానం చేసినట్టుంది. తడి జుట్టు, అలంకరణ లేదు ఆమె వంటి మీద. కర్రలా బిగుసుకు పోయివున్న రాజు చేతిని అందుకుని అతని మనికట్టుకి ఒక ఎర్రటి దారాన్ని కట్టింది. “ఇంకో అర్దగంటలో మేల్కొంటాడు. ” అనింది.
“అయినా సిగ్గుండద్దా ఎన్ని సార్లు చెప్పినా వినవు కదా” అని స్వప్న పైన విరుచుకు పడింది. స్వప్న తల దించుకొనే వుంది. మాట్లాడటానికి ఆమెకు మాటలు రావడంలేదు అపరాద భావన ఆమెని చంపేస్తొంది. తలను పూర్తీగా కాళ్ల మద్యకు పెట్టేసి ఏడ్వడం మెదలుపెట్టింది.
“అసలు వీడికి ఏమైంది?” అని సంద్యని అడిగాడు.
అమె తల అడ్డంగా వూపి “స్పృహ తప్పిందంతే “అని అనింది.
“అదే ఎందుకు మా వోనికి ఎట్లాంటి రోగం లేదు. ఇంతకు ముందు కూడా ఎప్పుడు ఇలా జరగలేదు ” అని సూరిగాడి తలని దిండు మీదికి ఆనించి పైకి లేచాడు. “అసలేమి జరిగింది” అని స్వప్న దగ్గరికి వచ్చాడు. స్వప్న ఇంకా కుమిలి పోయింది. ఈసారి మాత్రం ఆ రోదనతో చిన్న శబ్దం చేసింది.
“రాజు తననేమి మాట్లాడిచ్చద్దు. నేను చెప్తాను ” అని అనింది. స్వప్న తలెత్తి సంద్య వైపు చూసింది. ఆమె కళ్లు ఎర్రగా అయిపోయినాయి. అందమైన ఆమె కళ్ల కింద నుంచి కన్నీటి చారలు ఎర్రగా మారిపోయిన బుగ్గల మీదుగా గడ్డం కింది వరకు ఏర్పడ్డాయి. ఆ చూపును అర్థం చేసుకున్న సంద్య “పరవాలేదులే స్వప్న. . .” అని రాజు వైపు తిరిగి “నాతో రా ” అని చేయి పట్టుకుంది.
“వాడు పైకి లేచేదాకా వాణ్నిడిసి యాటికి రాను ” అని నిశ్చయంగా చెప్పాడు. సంద్య చెప్పాలా వద్దా అనే డైలమోలో పడిపోయింది. కొంతసేపు ఆ గదిలో మోనం రాజ్యమేలింది. గదిలోకి చల్లటి గాలి రివ్వున వీస్తొంది. ఆ చల్లటి గాలి ప్రభావమే నేమో సూరిగాడు శరీరంలో మార్పు రావడం స్పష్టంగా గమనించాడు రాజు. కర్రలా బిగుసుకు పోయిన నరాలు కొంచెం వదులైనట్లు కనిపించాయి. నుదుటి మీద చెమట చుక్కలు కనపడ్డాయి. రాజు మనస్సులో ఉన్న కాస్త ఆందోళన ఆ చల్లటి గాలిలో కలిసిపోయింది.