“చాలా మంది తెలీదు. తెలిసిన వాళ్లందరూ చచ్చిపోయారు. వీళ్లు తప్ప ” అని రెండు ఫొటోలు ఆమె ముందర పెట్టాడు. ఆమె వాటిని చూడగానే ఎక్కడో చూసినట్టనిపించింది. కానీ గుర్తురావడం లేదు.
“సరే ఇక్కడే వుండు. ఖాలీగా వుండటం ఎందుకు ఆ లెటర్సు చదువుతూ వుండు నేను డ్రస్ మార్చుకుని వస్తాను ” అని ఆమె వెళ్లిపోయింది. రాజు ఆమె వెళ్లిన చాలా సేపటి వరకు ఆ లెటర్సు చూస్తూనే వుండిపోయాడు. ఆమెకు అనవసరంగా సాయం చేయడానికి ఒప్పుకున్నానా అని అనిపించింది. అయినా ఈ వేసవి సెలవుల్లో ఎమిచేయాలో డిసైడ్ చేసుకోలేదు. ఇదో రకమైన అడ్వెంటర్ అని వెంటనే తనకు తాను సర్ది చెప్పుకున్నాడు.
అంతకు ముందు తాను పక్కన పెట్టిన ఫొటోని బయటికి తీశాడు. సంద్య మొగుడు వేరే అతను ఆ ఫొటోలో ఉన్నారు. ఎక్కడో చూసినట్లు వుందా మనిషిని ఎవరనేది మాత్రం గుర్తు రావడం లేదు. ఎంత సేపు చూసినా గుర్తు రాకపోయే సరికి కళ్ల ముందు నించి పక్కకు తీశాడు.
ఆ గది కిటికి లోనించి బయటకు చూస్తే బంగళా వెనకాలున్న గార్డెన్ కనపడుతుంది. పచ్చటి పచ్చిక గార్డెన్ అంతా పరుచుకుని ఉంది. ఆ పచ్చిక మద్యలో ఒక పెద్ద కృష్ణుడి విగ్రహం. మురళి వాయిస్తూ గోపికలను, గోవులను పిలుస్తున్నట్టుంది. ఆ విగ్రహానికి చేరుకోవడానికి అన్ని వైపుల నుండి దారులున్నాయి.
రాజు ఆ గార్డెన్ చూస్తూ గడిపేశాడు. సంద్య ఎంత సేపటికి రాక పోయే సరికి ఒక సారి ఆ గార్డెన్ లో తిరిగాలనిపించింది. వెంటనే గార్డెన్ లోకి వెళ్ళిపోయాడు. విద్యుత్ దీపాల వెలుగులో ఆ గార్డెనంతా వెలిగిపోతొంది. చల్లటి పిల్లగాలి అలలు అలలుగా వీస్తొంది.
వున్నట్టుండి గార్డెన్ చివరలలో నున్న క్రోటన్ మొక్కల మద్యనుండి ఒక బయటకి వచ్చింది. రాజు దాన్ని చూశాడు. గార్డెనంతా ఒక రౌండ్ వేసి రాజు ముందరకు వచ్చింది. అంత వరకూ అది రాజు గమనించలేదనుకుంటా రాజుని చూడగానే తుర్రుమనింది. క్రోటన్ మొక్కల మద్యలోకి వెళ్లి మాయమయిపోయింది. ఎక్కడికి వెళ్లిందో చూడటానికి ఆ క్రోటాన్ మొక్కల దగ్గరికి వచ్చాడు.
అక్కడ కుందేలు కనపడలేదు గానీ పెద్ద కన్నం కనపడింది. ఒక మనిషి సులువుగా పడతాడందులో. దాని పక్కనే ఆ కన్నం పైనుండి తొలగించిన పచ్చిక కనిపించింది. రాజుకి కుతూహలంగా అనిపించి ఆ మొక్కలోకి తొంగి చూశాడు. అంతా చీకటి ఏమి కనపడ్డం లేదు.
పక్కనే వున్న మామిడి చెట్ల మద్యలో ఎదో శబ్దం అయినట్టు అనిపించింది. ఎదో కదులుతున్నట్టు “కర కర” మని ఎండుటాకుల శబ్దం. రాజు అదేమిటో చూడానికి ఆ శబ్దం వచ్చిన దిశకి నడిచాడు. గార్డెన్ దాటి కొంచెం ముందికి వెళ్లి మామిడి చెట్ల మద్యలోకి వచ్చాడు. ఎవరూ కనపడలేదు.
వెనక్కి తిరగబోతుంటే “రాజు” అనే పిలుపు వినపడింది. రాజు ఆ పిలుపు వచ్చిన వైపు చూడగానే ఎదురుగా అప్సానా. మామిడి చెట్టు మొదులు వెనకనుండి బయటికి వచ్చింది. రాజు ఆమెను చూడగానే మొదట ఆశ్చ్యర్య పోయినా,వెంటనే తేరుకుని “నువ్వెంటి ఇక్కడ” అని అడిగాడు.
“అది మా రుక్సానా . . . . ” అని ఆమె సమాదానం చెప్పేలోపే బంగళాలోనించి పెద్ద కేక.
“సంద్య, రా. . . . ” అని అప్సానా చేయి పట్టుకుని బంగళా వైపు లాక్కుపోయాడు.
స్కూల్ డేస్:
తోట బంగళా రహస్యం
బడ్డీ కొట్టు కాడ రాజుని కలిసినప్పటి నుండి అప్సానా మనసు మనసులో లేదు. రాజు గురించి తలుసుకున్నప్పుడల్లా గుండె దడ అనుకోకుండానే పెరిగిపోతొంది.అసలు వాడు తన కోసమే వచ్చాడా లేక అనుకోకుండా వచ్చాడు. నేనిచ్చిన పేపరు చదివాడో లేదో చదువుంటే ఒట్టి ముద్దే ఎందుకు అడుగుతాడు. ఇప్పుడెక్కడున్నాడో వాణ్నెలా చేరుకోవాలో అని పదే పదే ఆలొచిస్తొంది.
ఎన్నిసార్లు తాకాలని ప్రయత్నించాడు. తానే ఎప్పుడు వాడికి అవకాశం ఇవ్వలేదు. వాడు ముట్టుకోవడానికి ప్రయత్నించినప్పుడల్లా తన గుండే దడ దడా కొట్టుకునేది భయం వేసి ముట్టుకోనిచ్చేది కాదు. ఈసారి ఎలాగైనా ఎవరూలేని ప్రదేశం చూసుకొని ధైర్యం చెయ్యాలి.
అయినా ఆ అనుభవం చానా బాగుంటుందని తన పెద్దక్క ఎప్పుడు చెబుతుండేది. అది జునైద్ గాడితో ఎన్ని సార్లు గుద్దించుకొటుండగా తను కాపలా వుండలేదు. బాతురూములో, బెడ్ రూములో ఇంట్లో అమ్మానాన్న లేకపోతే వాళ్లకిదే పని. వాళ్ల పనికి తను కాపలా.
ఇవన్నీ తలుసుకోగానే అప్సానా శరీరం వేడెక్కింది. నరాలలో తీపి రేగింది. ఒల్లంతా విరుచుని పక్కనే పడుకున్న చిన్నక్క రుక్సానా మీద కాలేసి దగ్గరకు లాక్కుని గట్టిగా హత్తుకుంది. సల్లను రుక్సానా భుజానికేసి అదిమింది.
రుక్సానా మాత్రం సీలింగ్ వైపే చూస్తూ సైలెంట్ గా ఉండిపోయింది. అప్సానా ఆమె చెంపను చుంబించింది. “అక్కా, రేపు నేను రాజుని కలవాలి దానికి నువ్వే హెల్ప్ చేయాలి ” అని అడిగింది. (అడిగింది ఉర్దులోనే నాకు ఉర్దు రాదు). రుక్సానా షార్పుగా చూసింది. అమె కళ్లలోని భావం అప్సానాకి అర్థం కాలేదు. అటువంటి ఎక్స్ ప్రెషన్ రుక్సానా ఫేస్లో ఎప్పుడు చూసింది లేదు.
రుక్సానా చేతులు విడిపించుకుని బెడ్డు మీదనుండి లేచింది. చెప్పులు తొడుక్కుని దొడ్డి గుమ్మం వైపు నడిచింది. ఇంట్లో వాళ్లందరూ బయట పడుకున్నారు. వీళ్లు మాత్రం దొడ్డిగుమ్మానికి దగ్గరగా నున్న రూములో పడుకున్నారు.