సూరిగాడి నుదుటి మీద చెమట చుక్కలు చూడగానే స్వప్న మనసు కూడా కుదుట పడింది. చిన్న పాటి నవ్వు ఆమె పెదాల పైన మెరిసింది. “స్వప్న అతని కేమి కాదు గనీ నుప్పు పోయి స్నానం చేసి రా పో ” అనింది. చెరిగిపోయిన జుట్టును ముడి వేసుకుని బెడ్డు దిగింది. ఆమె వొంటికి కప్పుకున్న దుప్పటి జారిపోయింది.
ఆమె బిగువైన వక్షోజాలు, సన్నటి నడుము, ఎత్తైన పిరుదులు మరియి నున్నటి తొడలు అన్నీ బయట పడ్డాయి. వాటిని చూడగానే సంద్యకే గుబులు పుట్టేది. మగాల్లెవరూ అందుబాటులో లేనప్పుడు ఎన్నో సార్లు ఆ నున్నటి తొడలు చేతులతో నిమురుతూ ఆమె తేనెతుట్టేని చేతితోనూ,నాలుకతోనూ కదిపి తేనె తాగేది. అలాగే తన తుట్టేను కూడా అమెకు అందించేది.
ఆడది ఆమెకే అలాగ ఉంటే మగాడు రాజుకి ఎలా ఉండుంటుంది. అయినా నిబ్బరంగా ఉండటం అతని ప్రత్యేకత.
ఆమె చేతులు పైకెత్తి జుట్టుని ముడివేసుకుంది. గుండ్రటి అందమైన ఆమె సన్నులు మరింత అందాన్ని సంతరించుకున్నాయి. రాజు వాటి మీదినుండి చూపులు తిప్పుకుని పక్కకు చూశాడు. ఆమె అలాగే దిగంబరంగా స్నానాల గదివైపు నడిచింది. పిర్రలని వూయల వూపుతున్నట్టు వూపుతూ వెళ్లింది.
“ఇలా చూపించే వాణ్ని రెచ్చ గొట్టుంటుంది ” అని అనింది నిర్లిప్తంగా. రాజు ఆమె వెళ్లిన వైపే చూస్తున్నాడని గ్రహించి “బాగున్నాయి కదా “నవ్వింది. రాజు నవ్వి “ఈ సృష్టిలోని అందమైన వాటిలో యవ్వనంలో వున్న ఆడది ఒకటిని రసికుల అభిప్రాయం. కామంతో కళ్లు మూసుకు పోయిన వాళ్లు వృద్దాప్యంలోనూ, బాల్యంలో వున్న ఆడవారిని కూడా వదలడం లేదు. నాకింకా అంతగా మూసుకపోలేదు. ఆమె నా స్నేహితుడితో మంచం పంచుకుంది. నేనంత నీతి మాలిన వాణ్ని కాదు. అయినా మావాడికి ఏమైందో మీరు నాకింకా చెప్పలేదు ” అని ఆమె కళ్లలోకి సూటిగా చూస్తూ అడిగాడు.
ఆమె మళ్లీ మోనాన్నే ఆశ్రయించింది. కొద్దిసేపటి తరవాత “నీకెలా చెబితే అర్థమవుతుందో నా కర్థం కావడం లేదు ” అని అనింది.
“ఎలా చెప్పినా అర్థం చేసుకుంటాను.” అని
ఆమె గట్టిగా వూపిరి పీల్చుకుని ” రాజూ . . . సాయంత్రం కింద గదిలో నీకేమైనా తేడాగా కనిపించిందా! ” అని అనింది. రాజుకి ఆమె ఏమడుగుతుందో అర్థం కాలేదు. అందుకనే అర్థం కానట్టు ముఖం పెట్టి ఆమె కళ్లలోకి చూస్తూనే ఉన్నాడు.
“ఆ మంచపు అద్దంలో నీకేమి కనిపించలేదా? ” అని అడిగింది. రాజుకి అనుమానం వీడిపోయింది. అంటే అద్దంలోని రూపం నిజమేనా భ్రమ కాదా. ఆ ఆలోచన గుండే దడ వేగంగా పెరిగింది. ఆ రూపాన్ని తలుచుకోగానే ఒక విధమైన జలదరింపు. “కనిపించింది ” అని అన్నాడు. గొంతులో వణుకు.
“ప్రతి అమావస్య నాడు ఆ పిశాచం చేతిలో బంగపడుతూ నరకం అనుభవిస్తున్నాం.” తనకు తెలిసిన విషయాలన్నీ చెప్పడం మొదలెట్టింది.” మొదట్లో కేశి రెడ్డి ఎందుకలా ప్రవర్తించే వాడో మా కర్థం అయ్యేది కాదు. పోయిన నాలుగైదు అమావస్యలుగా ఆ పిశాచ రూపం స్పష్టంగా కనపడుతొంది. మిగిలిన రోజుల్లో ఎటువంటి ఇబ్బందీ లేదుగానీ అమావస్య నాడు మాత్రం దాని రూపం మరింత స్పష్టంగా ఆ అద్దంలో కనపడుతుంది. నేను దాని వెనక భాగాన్ని మాత్రమే చూశాను. పూర్తీగా చూసేలోపే దాని దాడికి తట్టుకునే శక్తి మాకులేక ఫెయింట్ అయిపోతాము. అదో దారుణమైన అనుభవం” అని ముగించింది.
ఆమె కథ అల్లుతొందేమో అన్న అనుమానం రాజుకి వచ్చింది. కానీ తానా రూపాన్ని కళ్లతో చూశాడు. అది నిజమా, భ్రమా. అసలీమె చెప్తొంది నిజమేనా. ఇలా ఎన్నో ఆలోచనలతో రాజు మెదడు వేడెక్కి పోయింది. ఉన్నట్టుండి “మీరు చెబుతున్నది నిజమే అయితే అది ఇక్కడికి ఎలా వచ్చింది?. ఎప్పటి నుంచి ఉంటొంది?. దాన్నుండి మీరెలా బయట
పడుతున్నారు?.” అని అడిగాడు.
“అదెలా వచ్చిందో ఎప్పట్నుంచి ఈడుందో మాకు తెలీదు. ఎన్నో సార్లు కనుక్కుందామని ప్రయత్నించినా ఆ ప్రయత్నాలన్నీ విపల ప్రయత్నాలే అయ్యాయి. కానీ దాని దాడిని తగ్గించడానికి మాత్రం. ఈ దారాలని వాడుతున్నాము.” అని చేతిలోనున్న ఎర్రటి దారాన్ని రాజుకి చూపించింది. అలాంటి దారాన్నే ఆమె సూరిగాడి చేతికి కట్టింది.
“ఎవరిచ్చారు మీకిది” అని దాన్ని చేతిలోకి తీసుకుని ఆమెను ప్రశ్నించాడు.
“ఆ కొండ కింద గుడిలోని పూజారి. ఒకసారి ఆ గుడి చూద్దామని పోయినప్పుడు నా ప్రాబ్లం ఆయనతో చెప్పాను. నేను నిన్ను ఆ పిశాచం నుండీ పూర్తీగా కాపడలేను కానీ విషమ పరిస్థితులలో మీరు ఈ నిమ్మకాయలని వాడుకొండని కొన్ని నిమ్మకాయలని ఈ దారాలని ఇచ్చాడు. అవి శారదా దేవి ముందుంచి మంత్రించినవి అంట. మొదట్లో నేను పెద్దగా నమ్మలేదు కానీ ఒకసారి పరీక్షించాను. అది పలించింది కానీ మరుసటి రోజు నా దవడ పగిలింది. బంగళా మొత్తం వెతికించి వాటిని బయట పారేయించాడు కేశిరెడ్డి. కొన్ని మాత్రం స్వప్న దగ్గర వుండిపోయాయి.” అని ఏకదాటిగా పాఠం చదివింది.
రాజుకి ఆ పాఠం ఏ మాత్రం నమ్మశక్యంగా అనిపించలేదు కదా ఆమె కథ చెప్తొందని అనుమానం మాత్రం మరింత బలపడింది.
“నువ్వు నన్ను నమ్మడం లేదు కదూ నేను మొదటిసారి ఈ నిమ్మకాయలని ప్రయోగించింది కేశిరెడ్డి మీదే.అతను బిర్రబిగుసుకు పోయాడు. పందిరి మంచం మాత్రం వికృతమైన రోధన చేస్తూ వైల్డుగా వూగిపొయింది. ఆ రోధనకి బంగళా మొత్తం వూగిపోయింది. అతనికి గంటన్నరకి కానీ మెలుకువ రాలేదు. ఆ తరవాత వారం రోజుల పాటు నేను పడిన నరకం పగ వాడికి కూడా రాకూడదు ” అని ఆమె ఆపేసింది. ఆమె గొంతులో భాద, ధుఃఖం.
“నేల తరవాత అటువంటి ప్రయోగమే రవికాంత్ మీద చేశాను. వాడు కూడా బిగుసుకు పోయాడు కానీ ఎటువంటి అరుపులు కేకలు లేవు. ఆపొద్దు బయంకర మైన నిశబ్దం. నిశబ్దం కూడా అంత నరకంగా ఉంటుందని నాకప్పుడే అనుభవం అయ్యింది.” అని చెప్పింది.
ఆ నిమ్మకాయలు ఎలా వాడుతారని అడిగాడు. వాటి రసం నోట్లో పోసినప్పుడు ఇలా బిగుసుకు పోతారని చెప్పింది. దిండు కిందున్న రెండు నిమ్మకాయలని వెతికి వాటిని కొరికి రసం తాగాడు.
“ఎదీ బిగుసుకు పోలేదే, నిజం చెప్పకుండా చిన్న పిల్లలు కదా దయ్యాల కథ చెపితే బయపడి పోతారనుకున్నావా ” అని అన్నాడు. రాజు ఆమెను నమ్మడం లేదని ఆ పనితో సంద్యకి అర్థం అయ్యింది.
“చూడండి ఆ అద్దంలో నాకు వికృత రూపం కనపడ్డం నిజం. అయితే అదే రూపం మిమ్మల్ని ప్రతి రాత్రి అనుభవిస్తుందన్నది అబద్దం ” అని చెప్పాడు.
“ప్రతి రాత్రి కాదు అమావస్య రాత్రి మాత్రమే” అని స్వప్న బాతురూములోనించి బయటికి వచ్చింది. ఆమె తెల్లని శరీరం మిద స్థనాల పైనుండి తొడల వరకు తువాలు చుట్టుకుని ఉంది.