నన్ను బోర్డు దగ్గరికి పిలిచాడు.
వెళ్ళగానే..
“అక్కడ ఏం చూపిస్తావ్ లే కానీ ఇక్కడ నుంచి చొక్కా విప్పేసి అందరికి చూపించు చూస్తారు” అన్నాడు.
“సర్ నేను కాదు సర్. వాడే చూసాడు సర్” అని బతిమాలుతున్నాను.
“ఇప్పుడు నువ్వు సూపిత్తావా, చొక్కా చింపెయ్యనా” అని ఇంకేదో చెప్పబోతు అటు తిరిగాడు.
ఇంతలో నాకు చిరాకు దెంగడం తో నా షర్ట్ విప్పి అర్థనగ్నంగా నుంచుండిపోయాను.
ఊహించని రీతిలో షాక్ తగిలేసరికి సర్ కి నోట మాట రాలేదు.
ఏంట్రా విప్పేశావ్ అన్నాడు సార్ ఆశ్చర్యంగా..
“మీరే కదా విప్పేయమన్నారు”
“అంటే?”
“విప్పేశాను”
ఇంతలో మా ప్రిన్సిపాల్ చెకింగ్ కి వచ్చాడు.
క్లాస్ లో నన్ను చూడగానే ఏమి జరిగింది అని అడగడం నేను సార్ విప్పేయమన్నారు అని చెప్పడం అంతా అలా జరిగిపోయింది.
సర్ దెంగులు తిని ఎర్రిపూకు అయిపోవడంతో క్లాస్ లో కుర్రోళ్ళు నన్ను నాయకుడిని చేసేసారు.
అమ్మాయిలు మాత్రం ఈ గొడవ అంతా పట్టించుకోకుండా నన్ను చూస్తూ టెంప్ట్ అయిపోయారు.
సర్ మాత్రం లెక్కలతో తొక్కేద్దాం అని చూస్తున్నాడు కానీ మన లెక్కల్లో బొక్కలు పట్టుకోవడం అంత వీజీ కాదు.
అంతా బాగానే ఉంది కానీ నేను ఇంటికి వెళ్ళే టైమింగ్స్ వల్ల నిద్ర సరిపోయేది కాదు.
పొద్దున్న 6 గంటలకి కాలేజీకి వచ్చేసేవాడిని.
ఫస్ట్ వేల్పూరు బస్ వచ్చేది.
అందులో శిరీష అని ఒక అమ్మాయి వచ్చేది.
కళ్ళజోడుతో పొట్టిగా వుండేది.
నేను తనూ కొంత కాలానికి మంచి ఫ్రెండ్స్ అయ్యాం.
ఒక రోజు సాయంత్రం కాలేజీ స్టడీ అవర్ లో కూర్చున్నాను…
నులి వెచ్చని సూర్య కిరణాలు కిటికీ లోంచి నా మీద పడుతున్నాయి. నా ఫ్రెండ్ నాగేంద్ర, నేను కుర్చుని కబుర్లు చెప్పుకుంటున్నాం. పక్క రూమ్ లో అమ్మాయిలు కూర్చుని ఉన్నారు. అప్రయత్నంగా నేను కిటికీ లోంచి నా ద్రుష్టి అటువైపు మళ్ళించాను.
ఒక అమ్మాయి… ఒక అందమైన అమ్మాయి… ఒక చూపు తిప్పుకోలేని అందమైన అమ్మాయి కిటికీ పక్కన కూర్చుని ఉంది.
తెల్లని, పల్చని మృదువైన చర్మం.. ఎండ మొహం మీద పడుతుంటే ఆ కాంతికి ఎరుపు రంగులో మెరుస్తున్న ముంగురులు.. ఎదురుగా ఎవరితోనో మాట్లాడుతుంది. మాట్లాడుతూ నవ్వుతుంది.
నాకు ఏమీ కనిపించడం లేదు తన రూపం తప్ప..
నా కంటి కటకంలో తన రూపం ఇరుక్కుపోయింది.
నా గుండె ఒక రకమైన బరువుతో శ్వాస ఘాడంగా తీసుకుంటుంది.
ఒక్క క్షణం నేను కూర్చున్న కుర్చీ లో నుండి గాలిలోకి లేచిపోతున్న ఫీలింగ్.
నా స్నేహితుల మాటలు వినిపించడంలేదు. జీవుడు శరీరాన్ని వదిలేసి ఆత్మ రూపంలోకి మారిపోయి ఆ పరిసరాలలో తిరుగుతుంది అనిపించింది.
అలా చూస్తూనే ఉన్న నాకు సార్ పిలుపుతో ఈ లోకం లోకి వచ్చాను.
కిటికీ దగ్గర ఆ అమ్మాయి లేదు. సార్ వంక అయోమయంగా చూశాను.
” ఏంట్రా నిద్రపొయావా?”
“కొంచెం తలనొప్పిగా ఉంది సార్” అన్నాను.
” సర్లే పర్మిషన్ తీసుకుని వెళ్ళిపో” అన్నాడు.
” పర్లేదు సార్ 5 మినిట్స్ లో రికవర్ అయిపోతాను” అని కొంచెం బుద్ధిగా నటించాను.
కాలేజీ అయిపోయింది. ఇంకా 2 గంటలు టైం ఉంది. నాకు ఏమీ తోచడం లేదు. అలా స్టేషన్ వరకు సైకిల్ మీద వెళ్ళాను.
పట్టాల మీద లంజలు కూర్చుని ఉన్నారు. వాళ్లు అందరినీ చూసుకుంటూ నడుచుకుంటూ వెళ్తున్నాను.
ఒక అమ్మాయి పిలిచింది, వెళ్లాను. వెళ్దామా అని అడిగింది.
ఎంత అన్నాను.