గుప్పున కొట్టిన మదపు వాసనకి పిచ్చెక్కిపోయింది లోకనాధానికి. ఆమె నిలువు పెదాల్ని అడ్డపెదాల్ని అందుకుని సాగదీస్తూ ఆమె గజ్జల్లో మొహం పెట్టుకుని రుద్దేసుకుంటూ ఆయసపడిపోతూ..ఆమె నోట్లో ఉన్న తన కడ్డీని వెనక్కి ముందుకీ ఆడించేస్తూ ఆ నోటినే బొక్క గా భావించుకుంటూ ఊగిపోతున్నాడు లోకనాధం.
“గొంతుకి అడ్డం పడుతోంది” అంది కనకం ఉక్కిరి బిక్కిరి అవుతూ
“ఇంక ఆగలేను వదినా”
“ఎవరాగమన్నారు నిన్నూ?”
“అయితే లోపల దోపుకో” అంటూ అమాంతం లేచి కూర్చుని ఆమె మీద బోర్లా పడుకున్నాడు
అతడి మగతనాన్ని చేత్తో పట్టుకుని కాళ్ళు దూర దూరంగా జరుపుకుని కుత్తలోకి దోపుకుంది కనకం. సరిగ్గ బొక్కలో ఆనించి పట్టుకుంది.
ఒక్క గెంటు గెంటాడు లోకనాధం. సర్రున దిగింది కనకం బొక్కలోకి.
“అమ్మా” మత్తుగా మూలిగింది కనకం
“నొప్పిగా ఉందా”
“లేదు నీ ఇష్టం వచ్చినంత గట్టిగా గుద్దుకోరా! అణిచిపెట్టి తొయ్యి రాజా! ఊ.. అలాగే…అలాగే.. అమ్మా..ఇంత సమ్మగ దెబ్బేసే మొగాడు ఇంట్లో ఉన్నా, గుర్తించలేని నేను నిజంగా దౌర్బాగ్యురాలినయ్యా..ఆడదాన్ని ఎలా లాలించాలో కూడా తెలియని మీ అన్నయ్య ఎద్దు మొద్దు అవతారం.ఆయన్ని చూస్తేనే కోరికలన్నీ చచ్చిపోతాయి.
ఆడదాన్ని నా కోరికలూ అలాగే చచ్చిపోయాయయ్యా ఇంతకాలం. లేకుంటే ఆ ఆండాళమ్మ కన్నా ముందుగానే నిన్ను నేనే ఎక్కించుకునే దాన్ని..” పిచ్చి పిచ్చి గా వాగుతోంది కనకం ఆ కసి లో.
“ఇక మీద నుంచి నువ్వూ నాకు మొగుడివే రాజా!”
“ద్రౌపదిలా అయిదుగురు అన్నదమ్ములను కాక పోయినా మీ ఇద్దరన్నదమ్ముల్ని భరిస్తానయ్యా..”
“వ..ది..నా..!”
“ఊ .. కొట్టూ. కుత్త పగిలేలా కొట్టు.. ఈ రోజు నుంచి నా మీద నీకు సర్వాధికారాలూ ఇస్తున్నా! మీ అన్నయ్య లేనప్పుడల్లా వచ్చి నా పంబ వాయిస్తూ ఉండాలి, వస్తావా నా రాజా..! ”
“అంతకంటేనా వదినా! నువ్వు ఇవ్వాలే గాని రాత్రి పగలూ నీ బొక్కలోనే కాపురం పెట్టనూ” అన్నాడు లోకనాధం వదిన తొడల మధ్య ఊగిపోతూ…
రాత్రి పగలూ వాళ్ళ వదిన బొక్కలోనే కాపురం పెట్టడానికి లోకనాధంగాడు సిధమే! పెట్టించుకుందుకు వాళ్ళ వదినకూ ఇష్టమే కాని ఎటొచ్చి పరిస్థితులు వాళ్ళకు అనుకూలించలేదు పాపం.
ఆండాళమ్మతో తొడ సంబంధం ఎక్కువయ్యే కొద్దీ లోకనాధం గాడి ఆగడాలు కూడా నానాటికీ పెరిగిపోసాగాయి. తన వాక్చాతుర్యంతో ఇరుగు పొరుగూ పిల్లల్ని ఆకట్టుకోడం వాళ్ళని పెడ దారి పట్టించడం తీసుకొచ్చి లోకనాధం గాడి చేత దరువేయించడం తద్వారా వాడిని మెప్పించి తన ముదురు బొక్కలో కూడా పోటు పొడిపించుకుంటూండడం.. ఇదీ ఆండాళమ్మ పని.
లోకనాధం చేసే పాడు పనుల గురించి ఆ నోటా ఈ నోటా విన్న అన్నగారు అనేకసార్లు తిట్టి కొట్టి భయపెట్టి చూశాడు. కాని ప్రయోజనం లేదు. ఓ రోజు మధ్యాహ్నం..
పక్కింటి పంతులు గారి కూతురు గిరిజను వాళ్ళింట్లో దూళ్ళ పాకలో నిలబెట్టి పని జరుపుతున్నాడు లోకనాధం. అప్పటికి వాడికి పద్దెనిమిదేళ్ళు. ఆ పిల్లకి పదమూడో, పద్నాలుగో ఉంటాయి. ఇటీవలే పెద్ద మనిషైంది. దాన్ని బుట్టలో వేసుకున్న లోకనాధం ఆ మధ్యాహ్నం అందరు నిద్రపోతుండగా గోడ దూకి పంతులు గారింట్లో దూరాడు.
ఇద్దరూ వాళ్ళ దూళ్ళపాకలో దూరి రంగంలోకి దిగారు. లోకనాధం ఆ పిల్ల మొలిచీ మొలవని జామకాయల్లాంటి చళ్ళు నలుపుతూ ముద్దెట్టుకున్నాడు. నోట్లో నోరు పెట్టి లేత పెదాల్ని చీకుతూ నాలుక ఆడిస్తూ ఆ పిల్ల చెయ్యి అందుకుని తన బిరుసెక్కిన కడ్డీ మీద వేసుకుని దాని గుప్పిట బిగించేలా చేశాడు. ఆ పిల్ల లేత శరీరాన్ని నలిపేస్తూ తన చేత మోకాళ్లేయించి నిక్క బిగుసుకున్న కడ్డీని ఆ పిల్ల నోట్లో పెట్టాడు. అయిస్ కాండీల చీకాక తను కూడా ఆ పిల్ల తొడలు పట్టుకుని ఉపస్తుని నాకేశాడు. ఇద్దరూ అలా చీక్కుంటూ నాక్కుంటూ మాంచి రసపట్టులో ఉండగా వాళ్ళ కర్మ కాలింది.
నిద్ర లేచిన గిరిజ తండ్రి దొడ్డిలోకొచ్చి వీళ్ళిద్దరి బాగోతం చూసి కొయ్య బారిపోయాడు. ఆయన చూసేసరికి…
గిరిజ తన పరికిణీ పైకి లేపి పట్టుకుని నిలబడి ఉంది. లోకనాధం మోకాళ్ళ మీద నిలబడి దాని పిర్రల్ని పిసుకుతూ ఆల్చిప్పలా ఉన్న గిరిజ పప్పని నాకుతున్నాడు.
“గాడిద కొడకా! అంటూ అక్కడినుంచే ఓ పొలి కేక పెట్టిన గిరిజ తండ్రి పంతులు గారు ఆవేశం కొద్దీ పక్కనే ఉన్న ఓ కొయ్య మొద్దును తీసి లోకనాధం మీదకి విసిరి కొట్టి పరుగెత్తాడు.
గిరిజ బిక్క చచ్చిపోయి పరికిణీ కిందకి జార్చేసింది. లోకనాధం గాడు కంగారు పడి పోయి గోడ దూకపోయేలోపు పంతులుగారొచ్చి పట్టుకున్నారు. ఆ తర్వాత వాణ్ణి ఈడ్చుకెళ్ళి దొడ్లో ఉన్న కొబ్బరి చెట్టుకి కట్టేసి చచ్చేలా చావబాది అక్కడికీ ఉక్రోషం తీరక పక్కింటికెళ్ళి లోకనాధం గాడి అన్నయిన శంకర్రావుని తీసుకొచ్చి జరిగిందంతా చెప్పేశాడు.
శంకర్రావు అసలే ముక్కోపి. జరిగింది విని అపర దుర్వాసుడైపోయి లోకనాధం గాడి జుట్టు పట్టుకుని ఇంటికి బరబరా ఈడ్చుకెళ్ళి కనకం ఎంత వారించినా వినకుండా చావ బాదాడు.
సవతి తమ్ముడని నెత్తిన పెట్టుకున్నందుకు నా పరువు ప్రతిష్టలు నాశనం చేసావు ఇక నా ఇల్లు వదిలి పెట్టిపో! ఇక నా కళ్ళ ముందు ఉంటే చంపేస్తా అంటూ కనకం చెప్పినా వినకుండా లోకనాధాన్ని ఇంట్లోంచి వెళ్లగొట్టాడు.ఆనాటి నుంచి లోకం మీద పడ్డాడు మన లోకనాధం.
*******
Bhimudu lo srikhna chesina rarhikelu inkoncham varnichi vrasi unte chaala baagundedi