పురాణలలో రంకు – శశాంక విజయము 3 49

లింగచూషణ (లింగచూషణ – మొడ్డ చీకుట), భగభూషణ (భగభూషణ పూకుని నిగిడిన మొడ్డకి ఆభరణము వలే తొడుగుట, పూకులో మొడ్డ దింపుకొని బిగుతుగా దానిని పూకు కండరాలతో పట్టుకుని పిసుకుట), గర్భధారణ (పూకులో మొడ్డ కార్చిన వీర్యముని పుణ్య తీర్థములా అందువలన కలిగిన గర్భముని మహాప్రసాదముగా భావించుచు) పాకపోషణ (రుచికరమైన బలవర్ధకమైన వంటలు వండి వడ్డించుట) గృహనిర్వాహణ (ఇల్లు వాకిలి చక్కగా నిర్వహించుట) ఒనర్చుచు దాసివలె ఉండవలసిన ఒక వనిత, వేదమంత్రోచ్ఛరణ గావించుటయే కాక రాజసూయము వంటి మహా యఙ్ఞముని నిర్వహించుట ఒక ఎత్తైతే తమతో వచ్చి చెప్పినట్టు వినే తమ కళత్రములు మరియు ఇతర నారీజనం తమ వాక్కునే ధిక్కరించుచు ఆసీనులగుట మరొక విధముగా వారి పురుషాహంకారమును అపహాస్యమాడుచున్నట్టు (అపహాస్యమాడుచున్నట్టు – వెక్కిరించుచున్నట్టు) తోచెను. ఈ అవమానము సహింపలేక చంద్రుని రాజసూయ యఙ్ఞమును రసాభస గావించి నిలుపుటకు హోమగుండము వైపుకు దూసుకుని వెళ్ళారు. అంతలో శివగణములు ప్రత్యక్షమై వారిని నిలువరించిరి (నిలువరించిరి – బలవంతముగా ఆపారు).

“వేద జ్ఞానము లేని పిశాచగణము తో వాదించి ప్రయోజనము సూన్యం, ఆశ్రమము వెలుపల ఉన్న భూతనాథుడినే ప్రశ్నిద్దాము. పిండశాపము పొందిన వాడొక గురువు, శిశ్న సుశ్రూషకి (మొడ్డని చీకి దెంగి సేవించి సుఖపెట్టడానికి) తప్ప అర్హత లేని దానిచేత చేత యజ్ఞము చేయించుకుంటున్న వీడొక శిష్యుడా?” అని హేళనగా పరిహసిస్తూ దాదాపు అక్కడున్న పురుషులందరూ నిష్క్రమించిరి. ఐతే ఒక స్త్రీమూర్తి తనంతట తానుగా రాజసూయ యజ్ఞము నిర్వహించుట అదే ప్రప్రథమము (మొట్టమొదటిసారి) అగుటచే అచటనున్న వనితలెల్లరు మిక్కిలి ఆనందించి పురుషహంకారులకి నిరసనగా దేవగురుపత్ని ఐన తారని కరతాళధ్వనులతో (చప్పట్లతో)అభినందించుచు యజ్ఞప్రాంగణమునందు సుఖాసీనులైరి. నారీజనము యొక్క హర్షమునకు ఇంకొక కారణము కూడా కలదు.

సర్వలోకములకెల్ల అతి మనోహరమైన రూపముకి తోడుగా రాజసూయ యజ్ఞము ఒనర్చుచుండగా అతని దివ్య తేజస్సు అనుక్షణము మరింతగా హెచ్చుట, అంతకు మించి అతను పురుషాహంకారి కాక ఒక వనితచే రాజసూయ యజ్ఞము అభిచష్టించుకొనుట (నిర్వహింపజేయించుకొనుట, చేయించుకొనుట) దాని ఫలితముగా అతని మీద మక్కువ మరింత హెచ్చినది అక్కడున్న నారీమణులందరికి. ఆ దివ్య మనోహర రూపం ఎంతసేపు వీక్షించిననూ వారందరికి తనివి తీరట్లేదు, అటులనే వారి జఘనముల (తొడల) మధ్యలో హస్త అంగుళములు (వేళ్ళు) జొనిపి ఎంతగా మర్దించినను (రుద్దినా) నారీజనమునకు కామ కణ్డుయనము (కణ్డుయనము -దురద) హెచ్చుతన్నదే తప్ప తరుగుటలేదు.

బృహస్పతి కళత్రమైన తార వేద మంత్రోచ్ఛరణ గావించుటయే కాక రాజసూయము వంటి మహాయజ్ఞమును జరిపించుట అనార్యమని మహాదేవుడితో విప్రలపతించుటకై (విప్రలపతించుట – చాడీ చెప్పుట, ఫిర్యాదు చేయుట) బృహస్పతి ఆశ్రమము వెలుపలికి ఏతెంచిన పురుషాహంకారులు హతాశయులయ్యిరి. మహాదేవుడు తన త్రిశూలముతో బృహస్పతి ఆశ్రమమును పరిక్షయతించుచు (పరిక్షయతించు – చుట్టూ ఒక వృత్తము వలె) రేఖను గీసి తన ప్రమథగణమును కావలి పెట్టి కైలాశమునకేగెనని అవగతమయ్యెను పురుషాహంకారులకి. పోనీ శ్రీ మహా విష్ణువుతో మొరపెట్టుకుందామంటే ఆ మాయావి కానరాలేదు ఆశ్రమమున పైగా తమని బంధించిన ప్రమథగణము మహాదేవుని ఆఙ్ఞ తప్ప వేరొకరి మొర ఆలకించరు కావున ఇక కైలాశమేగి మహాదేవునితో అచట జరుగుచున్న అపచారము నివారించమని, లేనిచో తన గణములని బృహస్పతి ఆశ్రమమునుండి తొలగించినచో ఆ కార్యమేదో తామే నెరవేర్చెదమని ఒజస్వితముగా (ఒజస్వితము – గట్టిగా/ నొక్కి వక్కాణించి) నివేదించవలెనని పురుషాహంకారులందరూ నిశ్చయించిరి.

పురుషాహంకారులు కైలాశమేగగా వారి హాహాకారముల వలన అప్పటివరకు కలుగుచున్న అవరోధము తొలగి చంద్రుడు తలపెట్టిన రాజసూయ యజ్ఞము ఎట్టకేలకు సుసంపన్నమయ్యెను. చంద్రుడు ఉత్తిష్టుడై (లేచి నిలబడి) యఙ్ఞ గుండము నుండి ఉద్భవించి తనపై ప్రసరితమగుచున్న దివ్య శక్తులతో అభ్యంగస్నానము గావించి అనంతకోటి సూర్యుల తేజముతో మెరయుచు తొలుత తన గురుపత్ని ఐన పాదపద్మములకు సాష్టాంగ నమస్కారము ఒనర్చెను.

అసలే అతిలోక సుందరుడు అటుపై ఒక సప్తాహము కాలము కామసుఖానుభూతిలో అనంతకోటి పర్యాయములు భావప్రాప్తి కలిగించిన మేఢ్రధారి (మొడ్డ కలవాడు), పైగా ఇప్పుడు సర్వశక్తి సుసంపన్నుడైన తన ప్రియ శిష్యుడు తన పాదములకు సాష్టాంగ ప్రణామము ఒనర్చుచుంటే, అతడిని గాఢాలింగనము గావించి తన సర్వాంగములు అతడి సుందర మరియు బలిష్ఠమైన అంగములపై అదిమి అతడి పురుషాంగమును చుంబించి, చూషించి తన ఆర్ద్రభగము (తడిసిన పూకు) లో జొనిపి సుఖించవలెనన్న బలమైన తన కోరికను అతి కష్టముతో అణచుకొనుచు, దక్షిణ హస్తము అతడి శిరస్సుపై నిలిపి ఆశీర్వదిస్తూ “ఓ చంద్రా నీ విద్యాభ్యాసము ఈ నాటితో సంపన్నమయ్యెను, నీవు మీ సోదరి మరియు జామాత ఆశీర్వాదము పొందుము నా ప్రియ శిష్యా” అని పలికెను.

అంతట చంద్రుడు అచటనె ఉపస్థితులై ఉన్న శ్రీమహా విష్ణువు శ్రీ మహాలక్ష్మి పాదములకి సాష్టాంగ నమస్కారము ఒనర్చెను. అందుకు సంతసిల్లిన విష్ణువు ” ఓయీ నా ప్రియ శ్యాల (శ్యాల – బావమరిది, పెళ్ళాం తమ్ముడు) నీ విద్యాభ్యాసము, సప్తవిందశ (ఇరవై ఏడు) కన్యలతో వివాహము మరియు రాజసూయ యఙ్ఞము సుసంపన్నమైనవి కావున నీవు రాజ్యపాలన నిర్వహించుటకు యోగ్యుడవు. ఇక నుండి నీవు నా పుత్రుడైన బ్రహ్మ కల్పించిన నవలోకము నందు సుఖముగా జీవించుచు, చంద్రలోకముగా ప్రసిద్ధి గాంచు ఆ లోకమును పరిపాలించుచు, క్షీరమునకు, శ్వేత కలువలకు, గో-బ్రాహ్మణులకు, సుఖమునకు, మనస్సునకు, … (మొదలైన అనేకమైన వాటికి) అధిపతిగా ఉండుచు సుపరిపాలన గావింపుము.” అని చంద్రుడికి ఒక కొత్త లోకం మరియు అనేక ఆధిపత్యములొసంగి అచట నుండి నిష్క్రమించెను.

శ్రీహరి చంద్రుడిని ఆశీర్వదించి నిష్క్రమించిన పిదప, యఙ్ఞము సుసంపన్నమయ్యెనని భావించిన ఋత్విక్కులు సైతము బృహస్పతి ఆశ్రమము నుండి నిష్క్రమించెను. ఋత్విక్కులందరు పురుషాహంకారులే కానీ ఆరంభించిన యఙ్ఞము అర్థాంతరముగా విడిచి వెళ్ళరాదన్న నియమమునకు కట్టుబడి మనస్కరించకపోయినను యఙ్ఞము సుసంపన్నమయ్యేవరకు ఉత్తిష్టులవలేదు. అందులకు మరొక కారణము కలదు. యఙ్ఞ కర్త ఐన చంద్రుడి ఆవుత్త (బావగారు) మరియు సురపక్షపాతి ఐన శ్రీ మహా విష్ణువు అచట ఉండగా ఉత్తిష్టులై నిష్క్రమించగల ధీరత (ధీరత – ధైర్యము) ఋత్విక్కులకెవ్వరికి లేదు. అందులకే శ్రీహరి నిష్క్రమించిన తత్ర క్షణము వారెల్లరూ నిష్క్రమించెను.