పురాణలలో రంకు – శశాంక విజయము 3 49

బృహస్పతి ఆశ్రమములో చంద్రుడు తప్ప వేరొక లింగధారి (మొడ్డ కలవాడు, పురుషుడు) కానరాలేదు. అచటనున్న అశేష నారీజనమునకు ధైర్యము హెచ్చి వలువలు (బట్టలు, వస్త్రములు ) విడిచి చంద్రుడిని ఊహించుకొనుచు బాహాటముగా స్వకుచ మరియు భగ మర్దనమునకు ఉపక్రమించితిరి. వారాపని చంద్రుడిని చూసినప్పటి నుండి ప్రారంభించితిరి ఐతే చెంతన వారితో విచ్చేసిన పురుషులు ఉన్నంతవరకు మనసులో చంద్రుడితో శృంగారం ఊహించుకుని మురిసిపోయిరి. పురుషాహంకారముతో పురుషులందరు నిష్క్రమించిన పిమ్మట పమిటలు తీసేసి, కట్టుకున్న చీరల కుచ్చిళ్ళు వదలు చేసి స్వకుచ మరియు భగ మర్దనం ఆరంభించిరి. విష్ణువు మరియు ఋత్విక్కులు నిష్క్రమించిన పిదప భగధారులు (పూకు కలవారు, వనితలు) వలువలన్నియు విడిచి బాహాటముగా హస్తప్రయోగముతో స్వయంతృప్తి కొరకు విఫల యత్నము గావించుచుండెను.

సర్వాంగ సుందరుడైన చంద్రుడిని చూచుచూ స్వయంతృప్తి పొందుటకు ప్రయత్నించుచున్న వనిత
బృహస్పతి ఆశ్రమములో జరుగుచున్న రాజసూయ యఙ్ఞము గూర్చి అసురులకి అవగతమయ్యెను. వారిని మినహా సకలలోకముల ప్రముఖులకి ఆహ్వానములు అందినవని తెలుసుకొన్న అసురవీరులు మిక్కిలి ఆగ్రహోదగ్రులైరి. సంయమనము పాటించి తగిన సమయము కొరకు వేచి ఉండుట మేలని కులగురువైన శుక్రాచార్యుడు హితవుని సైతము లెక్కచేయక బృహస్పతి ఆశ్రమముపైకి దండెత్తి వచ్చారు. ఐతే ఆశ్రమము వెలుపల మాహాదేవుడు రక్షకుడిగా దర్శనమిచ్చేసరికి భీతిల్లి (భీతిల్లి – భయపడి) ఆశ్రమమునకు దూరముగా నిలిచిరి. కొద్దికాలము నిరీక్షించిన పిదప శివుడు అచటనుండి నిష్క్రమించుట గమనించిన అసురవీరులు బృహస్పతి ఆశ్రమమును పరిశేతెంచెను (పరిశేతెంచుట – చుట్టుముట్టుట).

ఆశ్రమము లోపల అసురాంతకుడైన శ్రీహరి దర్శనమిచ్చుటతో అసురవీరులు బృహస్పతి ఆశ్రమము లోనికి ప్రవేశించు సాహసము చేయజాలకుండెను. ఆనతి కాలము పిదప క్షీరసాగర మథనానంతరము అమృత వితరణ విషయములో అసురులకి జరిగిన అన్యాయము గూర్చిన బాధ మరియు దానికి కారణమైన శ్రీ మహా విష్ణువు పై ప్రతీకార భావన అసురుల మదిలో దృఢముగా నిక్షిప్తమై ఉన్ననూ, ఎదిరించి పోరాడే తెగువ లేక తగిన అవకాశము కొరకు నిరీక్షించుచుండిరి. శ్రీ మహా విష్ణువు నిష్క్రమించిన పిదప బృహస్పతి ఆశ్రమమును పరిశేతించిన అసురుల హస్తములలో అస్త్రముల స్థానే నిగిడిన మేఢ్రములు వచ్చెను. ప్రతీకార భావన స్థానే కామోద్రేకము వారి మనస్సులను ఆవహించెను. అందులకు కారణము ఆశ్రమము నిండా సకల లోకముల నారీజనము వివస్త్రలై కామోద్రేకులై దర్శనమిచ్చుటయే. నిగిడిన తమ మేఢ్రములు ఆశ్రమమునందున్న ఆర్ద్ర భగములలో జొనిపి సుఖపడవలెనని ఆశ్రమము లోనికి జొరబడవలెనని ప్రయత్నించిన కొందరు మహాదేవుడు తన త్రిశూలముతో గీసిన వృత్తాకార రేఖ (వృత్తాకార రేఖ – గుండ్రముగా గీత) దాటబోగా అదృశ్య పాదప్రహారము (అదృశ్య పాదప్రహారము – కనిపించని కాలితో తన్ను) ఐనవారి వలే ఒక్క ఉదుటున యోజనము దూరము ఎగిరి పడెను.
శ్రీ మహా విష్ణువు నిష్క్రమించిన పిదప బృహస్పతి ఆశ్రమమున చంద్రుడు మినహా మరొక మేఢ్రధారి (మేఢ్రధారి – మొడ్డ కలవాడు) లేడు. ఆర్ద్ర భగములతో అశేష భగదారుల చంద్రుడి మేఢ్రముకొరకు తహతహలాడుచు దానిని ఎవ్విధముగా పొందవలెనో గోచరించక వీక్షించుచుండిరి.

నారీజన సమ్మోహకుడైన తన ప్రియ అనుజుడిని చేరదీసిన లక్ష్మి “గురుకులములో ఏమేమి విద్యలు అభ్యసించితివి?” అని ప్రశ్నించెను. అంతట చంద్రుడు సవినయముగా “చతుర్వేదములు, షష్ఠ అంగములు, దశ గ్రంథములు, చతుర్దశ విద్యలు, అష్టాదశ శిల్పములు, తర్కము, మీమాంస, యోగము ….” అని వివరించెను. అంతట విస్మిత నేత్రములతో (విస్మితము – ఆశ్చర్యము; నేత్రములు – కళ్ళు ఆశ్చర్యముతో కళ్ళు పెద్దవి చేస్తూ) “ఇన్ని విద్యలు ఒక మాసములోనే అభ్యసించితివా? భళి రా అనుజా” అని అభినందించుచు వాత్సల్యముతో చంద్రుడి శీర్షము (తల) మరియు వెన్ను(వీపు)ని తన హస్తములతో నిమురుచు, “నీవు విద్యలు ఎవ్విధముగా అభ్యసించితివో ఎరుంగుటకై, నీ అభివృత (నీ అభివృత – నీవు ఎంచుకున్న) విషయములో, నీకొక లఘు (చిన్న) పరీక్ష నిర్వహించదలచితిని” అని పలికెను లక్ష్మి. అంతట చంద్రుడు సవినయముగా ముకుళిత హస్తములతో (నమస్కారముతో). “ఓ ప్రియ అత్తిక (అత్తిక – అక్క), అవశ్యము నాకు పరీక్ష నిర్వహించుము. అన్ని విషయములలో ఈ నీ అనుజుడిని నిష్ణాతుడిని గావించిన నా గురువుగారు మరియు గురుపత్ని దివ్య పాదముల సాక్షిగా పలుకుచున్నాను, పరీక్ష ఏ విషయమందైనను అవశ్యము జయించి మీ అభినందనలు చూరగొనెదను” అని సమాధానమిచ్చెను.

సుచింతన (సుచింతన – లోతుగా ఆలోచించుట) గావించిన లక్ష్మి, చిరుమందహాసముతో, “ఈ సమస్త విద్యలలో అధ్యయన మరియు అభ్యాసమునకు నీకు అత్యధిక సమయము పట్టిన విద్యలోనే నేను నీకు పరీక్ష నిర్వహించదలిచాను.” అని చంద్రుడితో పలికెను. చంద్రుడి మదిలో సందిగ్ధ స్థితి (సందిగ్ధ స్థితి – గాబరా, కంగారు) ఆవహించెను. అత్తిక (అక్క) అడిగిన ప్రశ్నకి సమాధానము, గురుపత్ని ఐన తార నుండి అభ్యసించిన కామశాస్త్రము. ఐతే సత్యము పలికిన ఎడల చంద్రుడు తన గురుపత్నిని ఐన తారని ఉద్వహతించి (ఉద్వహతించుట – నడుముకి నడుము తగిలేలా ఎత్తుకొనుట) ఆలింగనము గావించి (బిగుతుగా కౌగలించుకుని) ఆమె భగమునందు తన మేఢ్రమును నిలిపి ఆమె అధరములను చుంబించుచు ఒనర్చిన ప్రతిజ్ఞకు భంగము కలుగును. చంద్రుడికి దేవలోక గురుకులములో ప్రవేశము, విద్యాభ్యాసానంతరము రాజసూయ యజ్ఞము, పాలించుటకై నూతన లోకము మరియు అనేకానేక ఆధిపత్యములు ఒసంగిన తన అత్తిక మరియు ఆవుత్తలని (అక్క మరియు బావ) మించిన ఆప్తులు లేరు. అట్టి అత్తికతో (అక్కతో) చంద్రుడు అసత్యము పలుకుజాలడు.

మార్గదర్శనము కొరకు చంద్రుడు తన గురుపత్ని వైపు వీక్షించగా తన ప్రియ శిష్యుడి నేత్రములలో నెలకొన్న సందిగ్ధత అవగతమైన తార చిరుదరహాసముతో (చిరునవ్వుతో), సత్యము పలుకుము చింతవలదు అని నేత్రకవళికల (కనుసైగల) తోనే సమాధానమిచ్చెను. ధైర్యము పుంజుకున్న చంద్రుడు, “కామశాస్త్రము” అని తన అత్తికకి సవినయముగా సమాధానమిచ్చెను. తన అనుజుడి సమాధానము ఆలకించిన లక్ష్మి విస్మిత నేత్రములతో (ఆశ్చర్యం నిండిన కళ్ళతో) చంద్రుని వీక్షించుచు, “కామశాస్త్ర అభ్యాసమునకు నీకు ఎందులకు అత్యధిక సమయము పట్టెను మరియు అది ఎవరు బోధించిరి?” అని ప్రశ్నించెను.

“కామశాస్త్రము పరులను పరినందతించుటకు (పరినందతించుట – అమితముగా సుఖపెట్టుట) తద్వారా సుఖపడుటకు మిక్కిలి దోహద పడును అని నా అనుభవ ఆధారిత అభిప్రాయము. అందులకే ఆ శాస్త్రాభ్యాసమునకు అత్యంత వ్యవధిని వెచ్చించి పరమ పూజ్యురాలైన మా గురుపత్ని కటాక్షముతో ఈ విద్యని వారినుండి అభ్యసించితిని” అని చంద్రుడు తన అత్తిక ఐన లక్ష్మికి వినమ్రముగా సమాధానమిచ్చెను.

తన ప్రియ సోదరుని వినయమునకు మరియు అతని సమాధానమునకు లక్ష్మి మిక్కిలి సంతసిల్లి . “ఐనచో, నీ ప్రావీణ్యతను పరీక్షించెద, ఈ నారిజనం సమక్షమున నన్ను అమితముగా సుఖపెట్టి నీవు సుఖించినచో నీ విద్యాభ్యాసము ఉపయుక్తము (ఉపయుక్తము – పనికొచ్చేది) మరియు నీ గురుదంపతులైన తార బృహస్పతులు ఈ దేవలోక గురుకుల నిర్వహణకు యోగ్యులని విశ్వసించెదను మరియు నీకు నీ ఆవుత్త బహుకరించిన సమస్తముకన్నా మిక్కిలి అమూల్యమైనది మరియు అత్యంత ఆవశ్యకమైనవి బహూకరించెద” అని పలికెను. తన అత్తిక ఇవ్వచూపిన విస్మాపక (ఆశ్చర్యముతో కూడిన ఆనందము కలిగించు) బహుమతుల కన్నా, తనకి అత్యంత పూజనీయులు మరియు ఆప్తులైన తన గురుదంపతులు ఈ దేవలోకమును మరియు గురుకులము నుండి తన కారణముగా బహిష్కృతులు కారాదన్న భావన చంద్రుడి మదిని అత్యంత కలవరపరిచి అతడిని పరీక్షకి సమాయత్తము గావించెను.

“అవశ్యము సాధించి మీ మన్ననను పొంది నా గురుకులము మరియు గురుదంపతుల ప్రఖ్యాతిని ఇనుమడించెదను” అని తన అత్తికకి సవినయముగా మరియు అత్యంత ధైర్యముగా సమాధానమిచ్చెను చంద్రుడు. “అటులైనచో మరి సంకోచించక ఆరంభించుము” అని ఆజ్ఞాపించెను లక్ష్మి తన అనుజుడైన (అనుజుడు – తమ్ముడు) చంద్రుడిని.