పురాణలలో రంకు – శశాంక విజయము 3 49

లక్ష్మి పలుకుచున్న ఈ శబ్దములను బృహస్పతి ఆశ్రమమునందు ఆలకిస్తున్న అఖిలాండ భగధారులకు తాము సైతము అవ్విధముగా సుఖప్రాప్తి పొందుచు మణితెంచవలెనన్న ఇచ్ఛ బలపడగా ఆశ్రమము వెలుపల ఉన్న అశేష అసుర వీరులను ఆ శబ్దములు మరింత కామోన్మాదులను గావించెను. అందులకు కారణము వారిలో ఎవ్వరును, ఎన్నడూ, ఏ నారి ఇవ్విధముగా పలుకుచుండగా ఆలకించెరుగరు. “హా నాథా కాపాడుము… , ఛీ ధూర్తుడా… , నీ వినాశకాలము సమీపించెను,విడు పాపాత్ముడా …, ఓ జగన్నాథా నా మోర ఆలకించవా…, అయ్యో హతవిధి…” వంటి ఆర్తనాదములే బలాత్కారులైన వారికి కర్ణములకు (చెవులకి) సుపరిచితము. అటులనే వారెల్లరు నారి భగమునుండి రుధిరము (రక్తము) స్రవించుటయే (కారుటయే) ఎరుగుదురు కానీ పరిమళ భరిత సుగంధ ద్రవ్యము ఉద్గిరతించుట (ఉద్గిరతించుట – బలముగా జోరుగా ఒక కన్నము (లేక నల్లా నుండి) ప్రవహించుచు బయటకి వచ్చుట) ఎరుగరు. విష్ణు పత్ని భగమునుండి వెలువడినది అసురుల నాసికలను (నాసికలు – ముక్కులు) విస్మయింపజేయగా (విస్మయింపజేయుట – మైమరిచేలా ఆకట్టుకొనుట), శ్వేత కలువము వంటి ఆమె కంఠము ప్రోతరింతుచున్న (ప్రోతరింతుచున్న- పలుకుచున్న, వినిపిస్తున్న) వినసొంపైన ధ్వనులు అసురులని అమోఘముగా ఉత్తేజపరుచుచుండెను తత్ఫలితముగా వారందరు ఆయుధములను జారవిడిచి తమ తమ మేఢ్రములను తమ దక్షిణ హస్తములతో (దక్షిణ హస్తము – కుడి చెయ్యి) పొదవి పట్టుకుని వేగముగా ఆడించుచు దిగువనున్న ఆశ్రమములోని ఆద్ర భగములలో ప్రవేశము జరిగినట్టు ఊహించుచు అవకాశము కొరకు ఆతృతగా వేచి చూచుచుండెను.

తమ్ముడి మీదెక్కి చోదిస్తున్న అక్కని చూస్తూ తమ వంతు కోసం ఎదురుచూస్తున్న వనితలు
చంద్రుడి జిహ్వ అతడి అత్తిక భగములో ప్రవేశించగా అతడి నాసిక ఆమె గులమును సుతారముగా మర్దించుచుండెను. తన భగములో అనుజుడి జిహ్వ ప్రవేశించినంతనే ఇంతగా సుఖానుభూతి కలిగినచో మరి అతడి నిగిడిన మేఢ్రము ప్రవేశించినచో ఇంకెంతగా సుఖప్రాప్తి కలుగునో అని స్ఫురించెను చంద్రసహోదరికి. తక్షణమే తన అనుజుడి శిరస్సుని పొదవి పట్టుకుని తన వక్షస్థలము పై నిలిపెను. అత్తిక కుచములను కప్పుచున్న ఆమె పైటని అటుపిమ్మట ఆమె కుచములను బిగుతుగా బంధించిన ఆమె చోలకమును (చోలకము – రవిక, జాకెట్టు) తన అధరములు మరియు దంతములతో అతి లాఘవముగా తప్పించెను చంద్రుడు. ఆ అంతరములో (వ్యవధిలో) ధృడ దండము వలె నిగిడిన చంద్రుడి మేఢ్రమును అతడి అత్తిక ఐన కమల తన కోమలమైన హస్తములతో గ్రహించి స్పృశించి తన గులము (గలము – గొల్లి) పై సుతారముగా మర్దన గావించుచుండగా అతడామె బాహుమూలముల (బాహుమూలములు – చంకలు) క్రింది నుండి తన హస్తములని జొనిపి ఆమెని ఒక్క ఉదుటున ఉద్వహతించి (ఉద్వహతించుట – నడుముకి నడుము తగిలేలా ఎత్తుకొనుట) గాఢాలింగనముగావించగా వజ్రస్తంభము (వజ్రమంత గట్టిగా మరియు స్తంభములా నిటారుగా) వలే నిగిడి ఎగసిపడుచున్న చంద్రుడి మేఢ్రము కోమలమైన, అతి మృదువైన, కమలాకృతి గల అతడి అత్తిక (అక్క) ఐన కమల భగములోకి అక్షతించెను (అక్షటించుట – చొచ్చుకొని పోవుట).

సుశ్లిష్టమైన (సుశ్లిష్టమైన – చాలా బిగుతైన) తన అత్తిక భగమునందు చంద్రుడి వజ్రాభశపమెల్లయు (వజ్రాభశపము – వజ్రము వలె గట్టిగా ఉన్న మేఢ్రము) ఒక్క ఉదుటున పూర్తిగా సమసిపోయెను (దూరిపోయెను) . కమలములు వంటి కమల పాదములు తన అనుజుడి కటి (నడుము) చుట్టూ బిగుతుగా బిగుసుకుని గాఢాలింగనము గావించెను (కత్తెరపట్టు వేసెను), మరియు తన వామకుచమును (ఎడమ సన్నుని) తన అనుజుడి అధరములకందించెను. ధృడముగా నిగిడున్న తన అత్తిక స్తనములను వంతులవారీగా చంద్రుడు తన అధరములతో గాఢముగా చుంబించుచు తన జిహ్వతో ఆమె ఊర్ధ్వ కుచములను (ఎత్తైన సళ్ళను) లేఢించుటారంభించెను (లేఢించుట – నాలుకతో సుతారముగా నాకుట) . ఏకకాలములో తన అనుజుడిచే తనకు సంభవించుచున్న భగచోదనము (భగచోదనము – పూకు దెంగుడు) మరియు స్తన చుంబనముతో శ్రేయ (లక్ష్మి) యొక్క సుఖానుభూతి

అనేక కోటివారం (కోటివారం – కోటి రేట్లు) హెచ్చెను. తత్ఫలితముగా పద్మజ (లక్ష్మి) మరింత ఉత్తాలముగా (ఉత్తాలముగా -బిగ్గరగా) “ఆహా అనుజా, ఏమి సుఖమో…. ఇస్స్ … అటులనే…. ఉమ్మ్ నీ మేఢ్రము బహు సుఖదాయకము….., ఉస్స్ మంచి నేర్పర్వే….., ఆహ్ పరిమాణము ఎటుల హెచ్చించుచున్నావు…., వేగము పరిమాణము హెచ్చింపుము చంద్రా…..” అనుచు పలు విధములుగా మణితెంచుట (సుఖముతో మత్తుగా మూలుగుట) ఆరంభించెను. చంద్రుడు తన మేఢ్రము పరిమాణమును ఇచ్ఛానుసారము పరివర్తించు విధముగనే చంద్రసహోదరి తన భగము యొక్క పరిమాణమును ఇచ్ఛానుసారము పరివర్తించుచు, తన అనుజుడి మేఢ్రమును తన భగముయొక్క కండరములతో మర్దనము గావించుచుండెను.

అత్తిక ఇచ్ఛని తీర్చుచు చంద్రుడు కోమలమైన పూర్ణకుంభముల వంటి ఆమె శ్రోణియుగ్మమును (శ్రోణీయుగ్మము – గుండ్రని, మెత్తని, అందమైన పిర్రలు) తన బలిష్టమైన హస్తములలో పొదవి పట్టుకుని మర్దించుచు విలసతించుటారంభించెను (విలసతించుట – ముందుకి వెనకకి ఊపుట). లక్ష్మి భగములో ఆమె అనుజుడి మేఢ్రము సజ్ఞ్చలతించుచు (సజ్ఞ్చలతించుట – రాపిడితో ఒరుసుకుంటూ ముందుకి వెనకకి కదులుట) ఆమెకి అనిర్వచనీయమైన సుఖానుభూతిని కలిగించుచుండెను. తన అత్తిక యొక్క శ్రోణీయుగ్మము (పిరుదులు, గుద్ద) మరియు కుచయుగ్మము (వక్షములు, సళ్ళు, బాయలు) తన గురుపత్ని యొక్క శ్రోణీయుగ్మము మరియు కుచయుగ్మము కన్నా కొద్దిగా అల్పతరమని (అల్పతరము – చిన్నవి) గ్రహించెను చంద్రుడు. ఐతే తన అత్తిక భగము మాత్రము తన గురుపత్ని భగముకన్నా అనేక రేట్లు సుఖప్రదాయకమని నిర్ధారించుకొనెను శశాంకుడు.

బృహస్పతి ఆశ్రమమునందు పతాక స్థాయికి చేరిన ఈ అత్తిక అనుజ వివాహేతర సంభోగము (పెళ్ళైన అక్క తమ్ముడు యొక్క రంకు దెంగులాట) కారణముగా అచటుపస్థితులైన భగదారులను (వనితలను) ప్రరోచనించు (ప్రరోచన – కామోద్రేకం కలిగించుట) సుగంధ ద్రవ్యము వర్షించుటారంభమయ్యెను. వరుణుడు అనుపస్థితిలో (లేకపోయినను) ఈ వర్షం ఎటుల సంభవించుచున్నదని అని ఆశ్రమమునందున్న భగదారులు (పూకు గల వారు, వనితలు) ఆశ్చర్యచకితులై పైకి వీక్షించగా ఆశ్రమము వెలుపల హస్తమైథునము (హస్తమైథునము) గావించుచున్న అశేష అసుర సైనికుల మేఢ్రములనుండి మెహతించుచు (మెహతించుట – మొడ్డ నుండి వీర్యం పిచికారీ/జెట్ లా వేగముగా వచ్చుట) దర్శనమిచ్చెను.

చంద్రుడి అభ్యర్థనను మన్నించి బృహస్పతి ఆశ్రమమునకు మహాదేవుడు కల్పించిన రక్షణ కారణముగా అసుర వీరుల నిగిడిన మేఢ్రములు అచటనున్న ఆర్ద్ర భగములలో ప్రవేశించలేకపోయెను కానీ ఆ మేఢ్రములనుండి మెహతించిన (మొడ్డలనుండి ఎగసి పడిన) వీర్యం మాత్రం ఆశ్రమములో వర్షించెను. తత్ఫలితముగా ఆశ్రమమునందున్న సర్వలోకుల భగదారుల భగములలో కండూలమును (కండూలము – పూకులో మొడ్డ రాపిడి కోసం పుట్టే దురద, దూల) శాంతించక పతాక స్థాయికి చేరెను. తమ భగములలో కండూలము ఎంత హెచ్చినా భగదారులెవ్వరు అసుర మేఢ్రములతో దానిని శాంతపరచదలచలేదు.