“హా చంద్రా .. ఆహ్ …. అలా … అటులనే … ఇస్స్ … శిష్యా …. నీ మేఢ్రము యొక్క పరిమాణమును హెచ్చింపుము … ఆహ్ .. అమ్మా … ఉస్స్ … మరింత … అది … అచటనే మరింత మర్శించుము … వేగం హెచ్చింపుము .. మీ గురువుగారి మేఢ్రము పరిమాణము, మర్శణ వేగము, వారొసంగగల సౌఖ్యము ఏదియు నీతో లేస్యమంతైనను (లేస్యమంత – వెంట్రుకంత) సాటిరావు ….. హా… అటులనే …. అబ్బా…. ఆహా….. ఏకసంతాగ్రాహివి … గురువుని మించిన శిష్యుడివి …. హా … ఇస్స్ …. ” అని బిగ్గరగా కేకలు పెట్టుచు తన శిష్యుని మనోహరమైన ముఖమును చుంబించుచు అతడి జిహ్వతో తన జిహ్వని అధరములతో అధరములని పెనవేసి, తన ఎత్తైన, మెత్తని గుండ్రని, ధృడమైన, బరువైన స్తనద్వయమును తన శిష్యుడి విశాలమైన, ధృడమైన, బలిష్టమైన ఛాతికి అదుముచు, కామోద్రేకముతో నిక్కపొడుచుకొని నిటారుగా ఉన్న తన ఉన్నత కుచములతో తన శిష్యుని కుచములను స్పృశించుచు అనేక పర్యాయములు తనువెల్లయు జలదరించు విధముగా సంభోగ సుఖములోని పతాక భావప్రాప్తి పొందుచు, తన శిష్యుడి లింగమునకు తన భగములో ఉద్భవించు మధుర రసములతో అభిషేకము ఒనర్చెను దేవగురుపత్ని ఐన తార. తన గురుపత్ని ప్రసాదించుచున్న మధురరసము ఆమె భగమునుండి ధారాళముగా వెలువడి తన లింగముని అభిషేకించుచు క్రిందకి జాలువారి వృథా అవుచున్నదే అనిపించెను చంద్రునికి. ఆ మధురరసమును గ్రోలి ఆస్వాదించవలెనని చంద్రునికి బలమైన ఇచ్ఛ కలిగెను. తన శిష్యుని మనోవాంఛని ముందుగా ఊహించిన తార అతడు మధుర రసమును ఆస్వాదించుటకై తన భగమునందు మేఢ్రము స్థానములో జిహ్వను ప్రవేశపెట్టకుండుటకు అతడి జిహ్వని తన జిహ్వతో బంధించెను.
కొన్ని ఘడియల అనంతరం అనేకానేక పర్యాయములు కామోద్రేక స్థితిలో భావప్రాప్తి కలుగుట వలన అలసిన తార తన శిష్యుని గాఢాలింగనము చేసుకొని అతని భుజము పై దంత చుంబనం ఒనర్చుచు “హా చంద్రా …మదనమనోహరా …. స్వప్నపురుషా ” అని బిగ్గారా మూలుగుచు సోమ్మసిల్లెను. తన గురుపత్ని పలుకుచున్నది చేయుచున్నది ఏమియు అవగతమవని చంద్రుడు ఇదంతయు కామశాస్త్ర బోధనలో భాగమే కానోపును అని భావించెను.
అలసిన తన గురుపత్నిని శ్వేత కమలములతో కూర్చిన పానుపు పై పరుండబెట్టి వింఝామరములతో విసురుచు ఆమె ప్రక్కనే ఆసీనుడయ్యెను చంద్రుడు. కొద్ది ఘడియలు విశ్రమించిన పిదప తేరుకున్న తార తన నేత్రములు తెరచి తనకి సేవ ఒనర్చుచున్న తన ప్రియ శిష్యుని గాంచి అమితముగా సంతసిల్లి అతడి మేఢ్రముని చుంబించబోయి ఆశ్చర్యచకితురాలయ్యెను. అందులకు ఇరు కారణములు గలవు. తన ప్రియ శిష్యుడైన చంద్రుని మేఢ్రము ఇంకను నిగిడేయుండుట మొదటి కారణమైతే దాని పరిమాణము రెండవ కారణము. చంద్రునికి ఇది తొలి అనుభవైనను అతడి మేఢ్రము ఇంత వ్యవధి మరియు, అమితమైన భగ మర్శన అనంతరము సైతము నిగిడి ఉండుట అమోఘముగా తోచినది అతడి గురుపత్నికి. అదియే కాక దాని పరిమాణము తన భగము నందు ప్రవేశించినప్పటికన్నా ద్విగుణీకృతమయ్యెనని అవగతమైన తార ఆనందము అనిర్వచనీయమయ్యెను. ఆ ఆనంద సమయమున ” ఓ ప్రియ శిష్యా, నీ సేవాతత్పరతకు సంతసిల్లితిని, నీకు ఏ వరము కావలెనో కోరుకొనుము” అని ప్రియముగా పలికెను చంద్రునితో అతడి గురుపత్ని.
అంతట చంద్రుడు తన గురుపత్నికి పాదాభివందనము గావించి. “ఓ పరమ పూజ్య పతివ్రతా శిరోమణి ఐన గురుపత్ని, శిష్యుడిగా మీకు సేవ ఒనర్చుట నా విధి మరియు భాగ్యము, నాకు అద్వితీయమైన సుఖమును మరియు అతి క్లిష్టము, దుర్లభ్యమైన కామశాస్త్రము ప్రసాదించిరి, మరల వేరొక వరమేల” అని ముకుళిత హస్తములతో (ముకుళిత హస్తములు – నమస్కార ముద్ర) వినయముగా సమాధానమిచ్చెను.
శిష్యుడి మీదెక్కి అతని మేఢ్రముని తన భగములో దింపుకుని సుఖించుచున్న గురుపత్నితన శిష్యుడి వినయమునకు నిరాడంబరతకు ముగ్దురాలైన తార “ ఈ బ్రహ్మాండమునందు ఎవరైనా మనిద్దరి వలె సంభోగము సలుపుచున్నప్పుడు, వారు పొందు సుఖములో సగ భాగము నీకు చెందును ఓ నా ప్రియ శిష్య చంద్రా, కావున నీవెల్లప్పుడు ఈ సుఖమును పొందుచు ఉండెదవు” అని తన ప్రియ శిష్యుడికి అయాచితముగానే వరమొసెంగెను తార. అప్పటినుండి విశ్వములో జీవుల నడుమ పరదార (పరదార – రంకు) సంభవించినపుడల్లా చంద్రునికి సుఖప్రాప్తి కలుగుచున్నది.
“ధన్యుడని” అనుచు గురుపత్ని పాదచుంబనం ఒనర్చెను చంద్రుడు. అటుపిమ్మట “ఓ పరమ పావని, అనేక ప్రశ్నలు నా మదిలో మెదులుచున్నవి” అని సవినయముగా విన్నవించెను చంద్రుడు తారని.
“అవి ఏమిటివి నా ప్రియ శిష్య” అని శ్వేత కలువముల పానుపుపై పరుండిన తార తనకి తొలి ప్రయత్నములోనే అమోఘమైన సుఖమొసంగిన తన ప్రియ శిష్యుని మేఢ్రమును మిక్కిలి ప్రీతితో నిమురుచు మరియు చుంబించుచు పలికెను.
చంద్రుడు : సర్వమెరింగిన పరమ పూజ్య పతివ్రత శిరోమణి, నా ప్రథమ ప్రశ్న, మీరుస్వల్ప కాలము పిదప పలికిన పలుకులందు కొన్నిటి యొక్క అర్థము నాకు అవగతమవలేదు.
తార: అవి ఏమి నా ప్రియ శిష్య.
చంద్రుడు: పరమ పూజ్యులు అఖండ ఖ్యాతి గల మా గురువుగారితో నన్ను పోల్చిన వైనము మరియు స్వప్న పురుష అన్న సంబోధన, వాటిమధ్యన దీర్ఘ విరామములు ఆహ్ ఇస్స్ అబ్బా అటులనే … మొదలగు ధ్వనులకు అర్థమేమి?
తార: అటులనా? నాకు జ్ఞప్తికి రావటములేదు. ఏమని పలికితిని?
చంద్రుడు:ఓ పరమా పావని మీరు
హా చంద్రా .. ఆహ్ …. అలా … అటులనే … ఇస్స్ … శిష్యా …. నీ మేఢ్రము యొక్క పరిమాణమును హెచ్చింపుము … ఆహ్ .. అమ్మా … ఉస్స్ … మరింత … అది … అచటనే మరింత మర్శించుము … వేగం హెచ్చింపుము .. మీ గురువుగారి మేఢ్రము పరిమాణము, మర్శణ వేగము, వారొసంగగల సౌఖ్యము ఏదియు నీతో లేస్యమంతైనను (లేస్యమంత – వెంట్రుకంత) సాటిరావు ….. హా… అటులనే …. అబ్బా…. ఆహా….. ఏకసంతాగ్రాహివి … గురువుని మించిన శిష్యుడివి …. హా … ఇస్స్ …. అని మరియు చివరికా ‘ హా చంద్రా …మదనమనోహరా …. స్వప్నపురుషా’ అని పలికి సొమ్మసిల్లిరి.
అప్పటివరకు ఎచటిన ఉండెనో తెలియని లజ్జ (లజ్జ- సిగ్గు) ఒక్కసారిగా ఆవహించెను తారని. ఏకసంతాగ్రాహి ఐన శిష్యునితో కొన్ని ఇక్కట్లు కూడా కలవని చంద్రుని గురుపత్నికి అవగతమయ్యెను.
Source of the story please
Next part epudu bro
Tvaraga rayi
Hi sir,good imagination. please continue the story,little suggestion is use some simple words so that it can be more interesting