పురాణలలో రంకు – శశాంక విజయము 3 49

చంద్రుడు తన గురుపత్ని ఐన తార కి పాదాభివందనము ఒనర్చి ఆమె ఆశీర్వాదము గైకొని అటు పిమ్మట తన అత్తిక ఐన లక్ష్మికి శృంగార పాదాభివందనం గావించెను. ఆశ్రమమునందున్న తటాకమునుండి శ్వేత కమలములు ఆస్కౌతించి (ఆస్కౌతించుట – తుంపి తెచ్చుట) ఒక పానుపు అందున తన అత్తికని విరాజింపజేసి అటు పిమ్మట తన గురుపత్ని బోధించిన కామశాస్త్రములోని కిటుకులు ప్రయోగించుచు పాదచుంబనముతో ప్రారంభించి సావధానముగా (సావధానముగా – మెల్లిగా జాగ్రత్త్తగా ) తృణ బదరముల (తృణ బదరము – ఎర్రటి రసాలూరే పండు ఉదాహరణకి స్ట్రాబెర్రి) వంటి తన అత్తిక పాదాంగుళములను చుంబించుచు, చూషించుచు సుందరమైన, మృదువైన ఆమె పాదాంగుళ నఖములపై (కాలి గోళ్ళపై) సుతారముగా దంశతించెను (దంశతించుట – పళ్ళతో కొరుకుట). ప్రథమ పర్యాయము ఇవ్వధమైన పాదాంగుళ, చుంబన, చూషణ, దంశితన యొక్క సుఖము అనుభవించుచున్న చంద్రసహోదరి (చంద్రసహోదరి – చంద్రుడి అక్క) అత్యంత ప్రసన్నురాలయ్యెను. ఆమె నేత్రములు అర్థ సంవృతములయ్యెను (అర్థ సంవృతములవ్వుట – అరమోడ్పులవ్వుట, సగం మూతపడుట) మరియు ఒక మహానదికి మూలమైన హిమసంహిత గుహ (హిమసంహిత గుహ – మంచునిండిన గుహ) లో ఉద్గహతించుచున్న (ఉద్గహతించుట – ఉబికి వచ్చుట) నీటి బిందువుల వలె ఆమె భగములో తొలి బిందువు ఉద్భవించెను.

కమలములు వంటి సుందరమైన అతి కోమలమైన తన అత్తిక పాదములని చుంబించుచున్న చంద్రుడు ఆమె ధరించిన సువర్ణ పాదాంగుళీయకము (పాదాంగుళీయకము – మెట్టె, వివాహిత కాలి వేలికి తొడిగిన ఉంగరము) గమనించెను. తన గురుపత్ని ధరించిన పాదాంగుళీయకము రజతముద్దవ్వగా ఇది స్వర్ణముది అని గ్రహించెను. అంతట పాదాంగుళీయకము ధరించిన వనిత కోరి సమీపించగా ఆమెని అత్యంత నేర్పుతో సుతారముగా సుఖపెట్టవలెనని తన గురుపత్ని తనకి బోధించిన తొలి పాఠము జ్ఞప్తికొచ్చెను చంద్రుడికి. ఒక సప్తాహము క్రితము వరకు నారీజనము గురించి లెస్యమంతైనను ఎరుగని చంద్రుడు ఇప్పుడు వనితల అంగముల పరిమాణము, సౌందర్యము మరియు కోమలత్వము యందు వ్యత్యాసము కలదని గ్రహించెను.

అత్తిక పాదములని సముపజోశముగా (సముపజోశము – తనివితీరా) చుంబించి తన ద్రావికతో (ద్రావిక – లాలాజలము, ఉమ్ము) క్లేదకించిన (క్లేదకించుట – తడుపుట) పిదప ఆమె ధరించిన సువర్ణ పాదకిలికలను (పాదకిలికలు – కాలి పట్టీలు) తన నాసిక (ముక్కు) తో ఓలలాడించుచు ఆమె గుల్ఫములను (గుల్ఫము – మడమ) చుంబించుచు లేఢించుటారంభించెను. అతడి అత్తిక సుఖానుభూతి మరొక సోపానము (సోపానము – మెట్టు) హెచ్చగా ఆమె భగములో మరికొన్ని బిందువులు ఉద్భవించెను, మరియు కమలముల వంటి ఆమె ఉన్నత కుచముల పైనున్న చూచుకములు కొద్దిగా స్తంభించుటారంభించెను.

తన గుల్ఫములనే చుంబించుచు ఆగిపోయిన తన అనుజుడి మనసెరిగిన కమల తన అంశుకమును (అంశుకము – చీర, నడుముకి కట్టే వస్త్రము) కొద్దిగా పైకి లాగెను. ఆ సంకేతముతో అత్తికకి తన చుంబన సేవ నచ్చెనని అవగతమయ్యెను చంద్రుడికి. తన అత్తిక అంశుకము మెల్లిగా జరుగుతున్నకొద్దీ అనాచ్ఛాదితమగుచున్న ఆమె సుందర, కోమల, సుగంధిత పిక్కలని, అష్ఠీవతములని (అష్ఠీవతములు – మోకాళ్ళు) మరియు జఘనములని (జఘనములు – తొడలు) చుంబించి, లేఢించుచుండగా ఆమె భగములో జలము సెలయేరై, ప్రచండ జలపాతమయ్యెను. ఆ కోమల కమలాంగి యొక్క కమలము వంటి భగము యొక్క దళముల (దళములు – పూ(కు)రేకులు) నుండి జలపాతము ఉబికి వచ్చుచున్న జలము ఆమె భగమునుండి వెలువడగానే బాష్పీకరించుచు (బాష్పీకరించుట – అత్తరు, కర్పూరము లాగా ఇగిరిపోయి గాలిలో కలిసిపోవుట) మిక్కిలి సుగంధభరితమైన, బ్రహ్మాండములోని సర్వ సుగంధ పుష్పముల సమ్మేళిత పరిమళము సర్వవ్యాపకమయ్యెను. అది బృహస్పతి ఆశ్రమములోని భగదారులకి ఆహ్లాదము కలిగించగా, ఆశ్రమము వెలుపల ఉన్న అసురవీరులకి ఆ పరిమళము మరింత కామోన్మాదాకత కలిగించెను.

బృహస్పతి ఆశ్రమమునునందున్న అశేష ఆద్రభగములని వీక్షించిన్నప్పుడే ఎన్నడూ భగములో ప్రవేశించని అర్భకులైన యువ అసురుల మేఢ్రములు నిగడగా, అసురాంతకుడిగా పేరొందిన హరి యొక్క పత్ని భగము నుండి జలపాతమువలే జాలువారుచున్న కామోద్రేకతను హెచ్చింపు సుగంధ ద్రవ్యము కలిగించిన ఉత్తేజము అనేక భగములలో ప్రవేశించిన అసుర మేఢ్రములు సైతం నిగిడెను.

దేవగురువు శాపగ్రస్తుడగుటచే గత్యంతరము లేని పరిస్థితిలో మరియు దీర్ఘకాలము పిదప చుంబనము అనుభవించుచున్న కారణములచే తన ప్రమేయము అంతగా లేకున్ననూ తన గురుపత్ని ఐన తారకి సునాయాసముగా ఉత్తాపము (ఉత్తాపము – భావప్రాప్తి) కలిగెనేమో అని చంద్రుడి మనసులో ఒక శంక (శంక – అనుమానము) నిక్షిప్తమై ఉండెను. తన అత్తిక భగము నుండి ఎగసిపడుచున్న జలపాతము చంద్రుడి మదిలో ఉన్న ఆ అనుమానమును నివృత్తి గావించెను.

హెచ్చిన ఉత్సాహముతో తన అత్తిక భగము పైనున్న అధరములను గాఢముగా చుంబించెను చంద్రుడు. తన అనుజుడు గావించిన భగచుంబనముతో లక్ష్మి దేహములో కామోద్రేకము పతాక స్థాయికి చేరెను. కమలము వంటి కోమలమైన కమల కాయమెల్ల కంపించెను. తన అత్తిక భగము నుండి ఎగసి వచ్చి బాష్పించి సుగంధ పరిమళము సర్వవ్యాపకము గావించుచున్న ధారని చంద్రుడు గ్రోలుటారంభించెను (గ్రోలుట – రుచి పట్టి త్రాగుట). తన అత్తిక భగ ప్రసాదము అత్యంత పరిమళ భరితమే కాక నితాంత (నితాంత – పోల్చలేనంత, చాలా ఎక్కువ) మధురముగా మరియు అమృతము కన్నా రుచికరముగా అనిపించెను చంద్రుడికి.

అత్తిక భగము యొక్క అధరములను చంద్రుడు తన అధరములతో బంధించి తన జిహ్వతో ఆమె గులమును లేఢించుచుండగా ఆమె అద్వితీయమైన సుఖానుభూతితో పూర్వము మరియు సాధారణము కన్నా అత్యంత మధురమైన కంఠ ధ్వనితో “ఆహ్ అనుజా అటులనే…., ఉమ్మ్ అచటనే…., ఇస్స్ …. నిలువకు, ఆహా … ఏమి సుఖము, ఉస్స్ … నీ జిహ్వ విన్యాసము అద్భుతము,….” అని ఉచ్ఛ స్వరములో మణితెంచుచుండెను (మణితెంచుట – సుఖంతో మూలుగుట).