పురాణలలో రంకు – శశాంక విజయము 3 49

యఙ్ఞము జరిపించుటకై విచ్చేసిన వేద పండితులైన ఋత్విక్కులు హవన గుండమునకు నలువైపులా ఆసీనులు కాగా శుభ ముహూర్తమున రాజసూయ యఙ్ఞము ఆరంభమయ్యెను. వేదఘోష ఆరంభమగుటతో విచ్చేసిన ఆహ్వానితులెల్లరు కబుర్ల కోలాహలము ఆపి ఆసీనులై అతి వైభవముగా, మరియు న భూతో న భవిష్యతి (న భూతో న భవిష్యతి – ఇప్పటివరకు జరగని మరియు ఇక మీదట ఎన్నడూ జరగబోని) అను విధముగా ఆట్టహాసముగా ఆరంభమైన రాజసూయ యఙ్ఞమును వీక్షించుటారంభించిరి.

ఆహ్వానితులంతా సుఖాసనములలో ఆసీనులైన పిదప బృహస్పతి ఆశ్రమ వాసులచే ఒనర్చుబడుచున్న అతిథి సత్కారములు సద్దుమణిగెను. తద్వారా ఊరట కలిగిన ఆశ్రమ వాసులు సైతం ఆసీనులైరి. పని లేని వారు చేసేది ప్రవాదమే కదా (ప్రవాదము – ఊసుపోక చెప్పుకునే రంజైన కబుర్లు). బృహస్పతి ఆశ్రమములో ఉన్న నారీజనముల మదులలో ఎన్నో సందేహములు. ఒకరినొకరు ఎన్ని పర్యాయములడిగినా ఎవరికీ సంతృప్తికరమైన సమాధానము లభించలేదు. ఇక అట్టి పరిస్థితులలో ప్రవాదము మరింత హెచ్చును కదా.

బృహస్పతి ఆశ్రమ వాసుల మదులని తొలుచుచున్న ప్రశ్నలు స్థూలముగా రెండు. మొదటిది తమ గురువుగారికి ఒక సప్తాహము పిదప గల యవ్వనాకారము అదృశ్యమై వృద్ధ రూపమెటుల సంక్రమించెను? రెండవది ఎటుల తమ గురుపత్ని అందము, చర్మ నిగారింపు మరియు అంగ సౌష్టవము ఒక సప్తాహము కాలములో బహువిధముగా (బహువిధముగా – ఎన్నో రెట్లు) ఇనుమడించెను, అదియు ఆమెకి తన పెనిమిటి కానరాక ఆశ్రమములో ఎవరు లేక ఏకాంతములో మిక్కిలి బాధతో సప్తాహ కాలము (వారము) గడిపినప్పుడు? ఇవి ఆశ్రమవాసులకి అత్యంత చర్చనీయాంశములై కర్ణచురచురలాడుచుండిరి (కర్ణచురచురలాడుట – చెవులు కొరుక్కొనుచున్నారా అను విధముగా రహస్యములు గుసగుసలాడుట).

అసలే ఉలుకెక్కువుగా ఉన్న బృహస్పతికి తన ఆశ్రమ వాసులు తననే వీక్షించుచు కర్ణచురచురలాడుటని గమనించి అది తన గూర్చి అయ్యుండునని వీరికి శాపము గూర్చి చంద్రుడు తనకొనర్చిన ప్రమాణము తప్పి వివరించెనా అని మథనపడెను. అంతలో తేరుకుని అటులైనచో తన ధర్మపత్ని ఐన తార తనని అసహ్యించుకుని తన వామమున (వామమున – ఎడమ వైపు) ఆసీనురాలు అయ్యుండేడిది కాదు కావున ఆశ్రమ వాసులకి తన ప్రియ శిష్యుడైన చంద్రుడు తన అగ్రజుడైన ఉతథ్యుని ఆశ్రమములో జరిగినవేవియు విపులీకరించలేదని (వివరముగా చెప్పలేదని) సంతసిల్లెను. తన ప్రియ శిష్యుడైన చంద్రుడిని అనుమానించరాదని మదిలోనే నిశ్చయించుకొనెను. ఐతే మరి తన ఈ వృద్ధ రూపమునకి కారణమేమా అని తన ఆశ్రమ వాసులు ఆశ్చర్యచకితులగుట సహజము కావున ఈ రాజసూయ యఙ్ఞము అనంతరము ఆశ్రమ వాసులని సమావేశ పరిచి నమ్మశక్యమైన ఒక కట్టు కథ వారెల్లరకి చెప్పవలెనని నిశ్చయించెను బృహస్పతి.

“నేను లోకకల్యాణ యఙ్ఞమునకు ఉపస్థాపించుచుండగా (ఉపస్థాపన – సిద్ధమవుట, తయారవ్వుట) నా మదిలో ఒక దివ్యమైన ఆలోచన మెదలెను అసుర గురువైన శుక్రాచార్యుడు అసురులను మహా బలవంతులని గావించుటకై మహాదేవుని ధ్యానించుచు ఘోర తపమును ఆచరించమని మార్గదర్శనము గావించగా వారు అటులనే చేసి అవసరమైతే తమ అంగములని సైతము ఖండించుకుని సమర్పించి, దివ్య శక్తులని పొంది మన దేవలోకముని పెక్కు పర్యాయములు జయించిరి. అటువంటి ఘోర తపమును నేను ఆచరించి మహాదేవుని అనుగ్రహముతో అనేక దివ్య శక్తులను వరముగా పొందినచో దేవలోకముని అసురుల ఘాతకముల నుండి సదా సంరక్షించుకొనవచ్చును. ఆ ఘోర తపములో నా యవ్వనమును నేను తృణప్రాయముగా ఎంచి త్యజించితిని. తపము అనంతరము మహాదేవుడు అనుగ్రహించినపుడు సర్వ దివ్య శక్తులతో బాటు వారి దయ ఉన్నచో యవ్వనం తిరిగి పొందెదను లేకున్ననూ విచారము లేదు.” అని తన ఆశ్రమ వాసుల సమక్షమున పలుకవలెనని ఒక కట్టు కథని సైతం సమాయత్తము (సిద్ధము) గావించుకొనెను దేవగురువైన బృహస్పతి.

ఇట్టి ఘోర తపములు అసుర వీరులు ఆచరించుట మరియు మహాదేవుని అనుగ్రహము తో అమితమైన దివ్య శక్తులు మరియు యవ్వనము పొందుట, ఆ శక్తులతో దేవతలను జయించుట దేవలోక వాసులందరికి అవగతమే కావున బుద్ధిహీనులైన తన ఆశ్రమ వాసులు ఈ కథని సునాయాసముగా విశ్వసించెదరన్న మానోత్సాహము (మానోత్సాహము – ధీమా) కలిగి మనసు స్థిమిత పడెను దేవగురువైన బృహస్పతికి. కానీ ఆ ప్రశాంతత తాత్కాలికమని అప్పటికతడికి తెలియదు పాపం.

ఆశ్రమ వాసులే కాదు ఆహ్వానితులు సైతం తార బృహస్పతులనే తదేకముగా వీక్షించుచుండిరి. నవయౌవనముతో మిసమిసలాడిపోతున్న తార పక్కన వృద్ధ వానరము (ముసలి కోతి) వలే ఉన్న ఆమె పెనిమిటి అందరికి ఆశ్చర్యము కలిగించెను. ఇటువంటి పెనిమిటితో ఈ తార కామకేళి ఎటుల సలుపుచున్నదో కదా? ఈమె యవ్వనము నిరర్థకమగుచున్నది అని విచారించిన వారు కొందరు కాగా ఆమె యవ్వన సౌందర్యమును తమ నిశితమైన దృష్టితో పరిశీలించు వారు ఎందరో, ముఖ్యముగా విచ్చేసిన లింగధారులు (లింగధారులు – మొడ్డ నిగిడిన పురుష జనం) . ఉన్నతమైన తార కుచములు వాటిపై నిక్కపొడుచుకొని ఉన్న చూచుకములు ఆమె ధరించిన కృష (కృష – పల్చటి) కౌశేయ (కౌశేయ – పట్టు) వస్త్రముల క్రిందినుండి ప్రస్ఫుటముగా దర్శనమిచ్చుచుండెను. సన్నని ఆమె కటి, గుండ్రటి లోతైన ఆమె నాభి (నాభి – బొడ్డు) పొడవాటి ఆమె కురులు అచటనున్న పురుషులందరి దృష్టిని కట్టిపడవేయగా ఆమె చర్మ సౌందర్యము యొక్క రహస్యము ఏమై ఉండునా అని అచటనున్న నారీ జనము మథనపడుచుండిరి. ఒక సప్తాహము కాలము ప్రియ శిష్యుడితో నిరంతరంగా కామకేళి సాగించి నిష్ణాతుడైన ఒక కుంభకుడి (కుంభకుడు – కుమ్మరి, మట్టి పాత్రలు చేయువారు) హస్తములలో మలచబడ్డ పాత్ర వలే చంద్రుడి బలిష్టమైన హస్తములలో నలుగుచు ఆ లింగోత్తేజనాకృతిని (లింగోత్తేజనాకృతి – మొడ్డని ఠక్కున నిగిడేలా చేసే వంపు సొంపులు) ఆమె దేహము పొందగా, లెక్కలేనన్ని పర్యాయములు కామోద్రేకం తారాస్థాయికి చేరగా పొందిన భావప్రాప్తుల వలన చేకూరినది ఆమె చర్మమునకు ఆ నిగారింపు మరియు సౌందర్యము కలిగెను. ఇవి తెలియని ఆహ్వానితులు ఆశ్చర్యపడుచు నిగిడిన మేఢ్రములు మరియు అధరములనుండి జాలువారే జల బిందువులని (మొడ్డ మరియు నోటి నుండి కారే చొంగ) వస్త్రములకి తుడుచుకొనుచు తారని తదేకముగా గమనించుచుండిరి.

అంతలో హడావిడిగా బయలుదేరెను చంద్రుడికి సప్తవిందశ (27) కన్యలను దానము గావించిన అతడి మామగారైన దక్ష ప్రజాపతి. ఆశ్రమము వెలుపల మహాదేవుడు మరియు అతడి గణములున్నారన్న విషయమును గ్రహించినంతనే ఇక అచట నిలువరాదని నిశ్చయించుకున్నవాడై దిగ్గున ఉత్తిష్టుడై (ఠక్కున లేచి) చంద్రునికి దానమిచ్చిన తన కన్యలను అచటనే విడిచి హుటాహుటిన పయనమయ్యెను సపరివార సమేతముగా. ఐతే దక్షుడి కళత్రములు మరియు చంద్రుడి అత్తలైన ప్రసూతి మరియు పాంచజనికి మాత్రము అచటనే సుఖాసీనులై నారీ జనమనమోహకుడుకు (స్త్రీల మనసు దోచేవాడు), సర్వాంగసుందరుడైన తమ జామాతృడిని (జామాతృడు – అల్లుడు) వీక్షించుచు అతడి మేఢ్రము తమ భగములలోకి ప్రవేశించి బిగుతుగా ఇమిడినట్టు మరియు వారి దేహములు అతడి బలిష్టమైన ఛాతి మరియు బాహువుల (చేతుల) మధ్యలో నలుగుచు సుఖించుచున్నట్టు ఊహించుకొనవలెనని ఆశపడినను ప్రవృత్తుడు (బాణ పొట్ట కలవాడు), కోపిష్టి ఐన తమ పెనిమిటి మాట జవదాటలేక బృహస్పతి ఆశ్రమము దాటి అన్యమనస్కముగానే వెడలెను.

ఆ కోలాహలము సద్దుమణిగిన పిదప ఆహ్వానితులలో పురుషుల దృష్టి తార ఉన్నతమైన కుచములని, సన్నటి కటిని, ఎర్రటి రసవత్తరమైన అధరముల పై అచంచలముగా నిలవగా నారీజనము దృష్టి మదనాకారుడు, నారీ జన సమ్మోహకుడైన చంద్రుడిపై నిలిచెను. క్షీరసాగర మథన సమయమున చంద్రుడు ఆ సాగరమునుండి ఉద్భవించిన వేళ అతడిని వీక్షించుచు మోహించని నారి చాలా అరుదు. కానీ చంద్రుడు ఉద్భవించిన అనతి కాలములో క్షీర సాగరము నుండి అమృత కలశము ఉద్భవించెను, దాని కొరకై దేవ దానవుల మధ్య పోరు ఆరంభమై అచట అవ్యవస్థ (అవ్యవస్థ – గందరగోళము) హెచ్చుట వలన చంద్రుడిని వీక్షించి మోహించుచు చీరలోకి హస్తము జొనిపి గులముని (గులము – గొల్లి, ఆంగ్లములో క్లిటోరిస్) ప్రక్షోదించుచు (ప్రక్షోదించుట – సున్నితముగా కెలుకుట) ఉత్తేజపరుచుచుండగా ఆటంకము కలిగి అచట నుండి నిష్క్రమించవలసి వచ్చెను. ఇన్నాళ్ళకి మరలా ఆ అవకాశము లభింపగా నారీజనమెల్లరు సర్వాంగ సుందరుడు పైగా నారీ జన సమ్మోహనాకారము గల చంద్రుడిని వీక్షించుచు క్రమముగా తమ తమ చీరలలో హస్తములు జొనిపి గులములను ప్రక్షోదించుటారంభించిరి.

వారితో వచ్చిన వారి పురుషుల దృష్టి తార యొక్క సుందరవదనములోని అంగాంగమును పరీకక్షించుచు ఆమె భగములో మేఢ్రమును జొనిపి చోదించుచున్నటు (దెంగుతున్నట్టు) ఊహించుకొనుచు హస్తముతో నిగిడిన మేఢ్రమును వత్తుచు చెంతనే ఉన్న వారి కళత్రములను గమనించు స్థితిలో లేనందున బృహస్పతి ఆశ్రమమునకు విచ్చేసిన నారీ జనములో కొందరు అవ్విధముగా ఉత్తేజపడుచుండగా మిగిలిన వారు అవకాశము కొరకై నిరీక్షించుచూ చంద్రుడిని తదేకంగా వీక్షించుచుండిరి.

బృహస్పతి ఆశ్రమమునకు చంద్రుడి యఙ్ఞము వీక్షించుటకై విచ్చేసిన ఆహ్వానితులు యఙ్ఞ కర్త ఐన చంద్రుడిని మరియు అతడి సమీపములో ఆసీనులైన ధర్మపత్ని సమేతుడైన అతడి గురువుని మార్చి మర్చి వీక్షించుచు పరి పరి విధముల మథనపడుచుండిరి. తార అంగాంగ సౌందర్యముని అనుసేవించిన (అనుసేవించుట – శ్రద్ధగా గమనించుట) పురుషులు ఆమె చెంతన ఉన్న ఆమె పెనిమిటి బహు వృద్ధుడు కావున ఈ జవరాలి యవ్వనము సౌందర్యము అడవి కాచిన వెన్నెల వోలె వ్యర్థము కానివ్వరాదని తలంచుచు ఆమె సన్నటి కటి, కుచములు, ఎర్రని ఆర్ద్రవంతమైన అధరములు (ఆర్ద్రవంతమైన అధరములు – తడిసిన పెదవులు) ఎవ్విధముగా పట్టి, అదిమి చుంబించి చూషించ వలెనో ఊహించుచు నిగిడిన తమ తమ మేఢ్రములను తమ హస్తములతో నలుపుచు, తార భగము యొక్క ఆర్ద్రవంతమైన అధరముల నడుమ మేఢ్రముని జొనిపిన కలుగు సుఖముని ఆగణించుచు (ఆగణించుట – సుమారుగా అంచనా వేయుట) రహస్యముగా హస్తమైధునము గావించి సంతృప్తి పొందుటకు యత్నించుచుండిరి.