వెళ్ళండి బాబుగారూ 1 226

బద్దకం విరుచుకుని కనురెప్పలు విప్పి త్రుప్తిగా నవ్విందామె. ఆ కళ్ళలో ఇందాకటి ఎరుపు లేదు. మొహం కూడా తేటగా ఉంది… తక్షణం తన మాట పాటించడానికి వెళుతున్న సాంబయ్యని వెనక్కి పిలిచింది.
“నీ ఇంట నా పూజ ఇంత గొప్పగ జరిపించుకుంటాననుకోలేదు! నేనింక పోవాలి… కాని వెళ్ళే ముందు నీ నమ్మిన బంటుతో ఇంకో ఆట ఆడుకుంటాను. ఇందాకటిది నా పూజ కోసమైతే, ఇది నా కోసం… నీ కభ్యంతరం లేదు కదా” చాలా సౌమ్యంగా అడిగింది.
సాంబయ్య పొంగిపోయాడు. “మా వాడి పని తనం నీవు మెచ్చుకుని నన్ను అనుగ్రహించడమే పది వేలు… ఈ మాట నన్ను అడగాలా, నీ ఇష్టం మళ్ళీ ఇంకెప్పుడూ మమ్మల్నిలా బెదరగొట్టకుండా ఉంటే చాలు తల్లీ!..” అంటూ భక్రిగా ప్రణాం చేసి బయటకి నడిచాడు.
పది నిమిషాల తర్వాత సాంబయ్య కడుక్కుని శుచిగా గదిలో ప్రవేశించేసరికి మళ్ళీ జోరుగా లాగిస్తున్నాడు ఎంకడు. తిన్నగా మంచం పక్కకి వచ్చి ఆ ఇద్దరి కదలికల్ని కుతూహలంగా పరికిస్తూ నిలబడ్డాడు తను.
ఎంకడు కొడుతున్న కొట్టుడుకి ఆనందంతో అష్ట వంకర్లు తిరిగిపోతుందామె.
వాడి పనితనాన్ని మెచ్చుకుంటూ ఆహాకారాలు చేస్తూంది.
ఎంకడి దూకుడుకన్నా ఆమె మొత్త ఎగురుతున్న జోరూ, పిర్రలు పట్తుకుని వాడ్ని కుతిగా తనలోకి లాక్కొంటున్న తీరు సాంబయ్యకు బాగా నచ్చింది. మనసాగక ఇంకా దగ్గరకు వెళ్ళాడు.
రెండు చేతుల్ని ఆమె వీపు క్రిందికి దూర్చి పట్టు పడుతున్నాడు ఎంకడు.
ఆ అదురుకి అందంగా కదిలిపోతున్న చనుకట్టు చూడ గానే మరీ ముచ్చటేసిందతనికి. నరాలు పొంగాయి. తన దేహంలో ఏదో కొత్త శక్తి పుట్టుకొస్తున్నట్టనిపించింది. అప్రయత్నంగా చేతుల్లో చలన మొచ్చింది.
ఆమె మొహం మీద పడిపోయున్న శిరోజాలని ఓ చేత్తో వత్తిగిలిస్తూ, అందుబాటులో వున్న రొమ్మును రెండో చేత్తో పట్టుకుని కసిగా పిసికాడు.
తల ఇటు తిప్పి అతని మొహం లోకి నవ్వుతూ చూసిందామె.
మరింక అతని ఆనందానికి అవదుల్లేకుండా పొయాయి.
తీయ తీయగా మూలుగుతూ మత్తుగా కళ్ళు మూసుకుందామె.
ఎంకడు పూర్తి వేగాన్ని పుంజుకుని అదే పనిగా అదిమదిమి కొడుతున్నాడు. వాడి పనికి అడ్డురాకుండా వొదిగి నిలబడి రెండు చేతులతోనూ రెండు చనుగుత్తులూ అందుకుని వడిపెట్టి పిసుకుతున్నాడతను.
“వొరేయ్… వొరేయ్…నీ జిమ్మడా! ఇదేం అన్యాయం రా.. లెగు పైకి… అయన చూస్తే నిష్కారణంగా చంపేస్తాడు… లేరా దొంగ సచ్చినోడా…”
ఉచ్వాశ నిశ్వాసాల చప్పుళ్ళు మినహా నిశ్శబ్దంగా ఉన్న ఆ గదిలో తాయారమ్మ కంఠం ఖంగుమని పోయింది… ఆ ఇద్దరూ తెల్ల బోయి కళ్ళు తేలేశారు.
భయం ఆశ్చర్యం, సిగ్గు, అవమానం… ఆమెలో సమానంగా కనిపించాయి.
బలంగా ఎంకడిని ఓ తోపు తోసి తువ్వున లేచి కూర్చుంది.
“కంగారు పడకు … తాయారూ! ననిక్కడే ఉన్నాను.. వాడి తప్పేమీ లేదు పడుకో చెప్తాను . మనింటికి కామిని పిశాచి వచ్చింది. నీ మీదనే పడింది. ఏదో పూజ కోసమొచ్చిందంటా.. మన ఎంకడిని మంచం ఎక్కేదాకా చంపుకుతినేసింది. ఎంత బతిమిలాడినా వినలేదు. నిజం.. నీ తోడు..భగవంతుడి దయ వలన.. ఆహా.. మన ఎంకడి దయ వలన రెండో దెబ్బకి తట్టుకోలేక పారిపోయింది.. పడుకో.. నీరసంగా ఉన్నట్టున్నావు.. కాసేపు పడుకో.. నా మాట విను…!