కావలెను – Part 3 102

అనిమిష వెళ్లాక ఇల్లంతా సర్దే కార్యక్రమంలో వుండగా కార్తీక్ వచ్చాడు. వస్తూనే లోపలికి తొంగిచూశాడు.

“కార్తీక్… లోపలికి రాకుండా ఏంటలా తొంగి చూస్తున్నావ్?” అడిగాడు అనిరుద్ర కార్తీక్ ని లోపలికి ఆహ్వానిస్తూ,

“సిస్టర్ వుందేమోనని”

“సిస్టరా? ఈ టైంలో వుండేది మిస్టరే. అయినా సిస్టర్ అంటే ఎందుకంత భయం? హాస్పిటల్లో సిస్టర్ ని చూసి ఇంజెక్షన్ పొడుస్తుందేమోనని భయం. ఈ సిస్టర్ కి భయపడ్డం ఎందుకు?”

“పెళ్లయితే మగవాడి స్వేచ్ఛ ఐస్లా కరిగిపోతుందని నా అభిమాన రచయిత సరసమైన కథలో రాశాడు” –

“నా బాడీ ఫ్రీజర్ లాంటిది. ఇక్కడ కరిగేవేమీ ఉండవు. మనసు తప్ప… ఇంతకీ విశేషాలేమిటి?”

“ఏమున్నాయి అనూ… నీ పెళ్లయ్యాక నన్ను ఒంటరితనం సునామీలా చుట్టేసింది”

“ఈ డైలాగ్ వింటే రీడర్స్ అపార్ధం చేసుకుంటారు. ఇంకోమాట చెప్పు… ఈలోగా నేను మొహం కడుక్కొస్తాను… అలా బయటకెళ్లి కాఫీ తాగొద్దాం” అన్నాడు అనిరుద్ర.

“అదేంట్రా అనూ… ఫ్రెండొస్తే కనీసం కాఫీ కూడా ఇవ్వొద్దంటుందా మీ ఆవిడ”

“అనదు.. ఆవిడ అనురాగదేవత… మట్టిలో మాణిక్యం…” “అమ్మోరు ఏమీ కాదు… పొగడ్తలు ఆపి విషయం చెప్పు”

“ఈ ఇంట్లో జరిగే ఖర్చులు ఫిఫ్టీ ఫిఫ్టీ… గెస్ట్లకు అయ్యే ఖర్చు ఎవరి గెస్ట్లు వస్తే వారే భరించాలి. ఆమె అకౌంట్లో కాఫీ తాగడం తప్పుకదరా…”

కార్తీక్ మోకాళ్ల మీద కూర్చున్నాడు.

“ఏం చేస్తున్నావురా…” కంగారుగా అడిగాడు అనిరుద్ర.

“నీ నిజాయితీ ముందు మోకరిల్లుతున్నాను. వెయ్యేళ్లు మీ చుట్టుపక్కల వాళ్ల ఆయుషు

పోసుకొని వర్ధిల్లరా…”

“థాంక్స్… పద” అంటూ తాళం కప్పతో బయటకు నడిచాడు అనిరుద్ర.

****