అమ్మా వాళ్ళ గది తలుపులు మూసి వున్నాయి. అప్పుడే నిద్రపోయారేమిటి అనుకుంటూ వుండగా మెల్లగా మాటలు విన్పించాయి. తలుపులు మూసి అంత రహస్యంగా ఏం మాట్లాడుకుంటున్నారో తెలుసుకోవాలనిపించి గది ముందు కెళ్ళి నిలబడ్డాను. ఆమెకు విషయం తెలుసు కాబట్టి ఏమీ ఎదురుమాట్లాడక చిరునవ్వు నవ్వింది ధాన్య. అంత అజ్ఞానాన్ని చూసి భరించడం కష్టమైనట్లు వర్ష అటూ ఇటూ కదిలింది. సరిగ్గా ఆ సమయంలో మోహన తనవైపు చూడడంతో ఇక ప్ర్రారంభించమన్నట్లు వెంకట్రామయ్య కన్నుగీటాడు.
ఇందుకోసమే కాచుకుని వున్న ఆమె తన ఊపును మరింత ఎక్కువ చేసింది. జనం చూపంతా ఆమెవైపు మళ్ళింది. నరుడు, గోపాలకృష్ణ కూడా కళ్ళను అటు నిలబెట్టారు. మోహన అలా వూగుతూనే లేచి నిలుచుంది. జనమంతా టెన్షన్ తో అటే చూస్తున్నారు. పులిరాజు మరికొంత ముందుకొచ్చి గొంతు పెంచాడు. అతను ఆమెవైపు తీక్షణంగా చోసోతూ “ఎంత ధైర్యమే నీకు? ఇదిగో ఈరోజు నిన్ను వూరికే వదిలిపెట్టను. సప్తసముద్రాలకవతల నిన్ను బంధించి, నీ అంతు తేలుస్తాను” అని ఘీంకరించాడు. ఈ హెచ్చరిక అంతా దెయ్యానికనీ మొహనకు కాదని, ఇక ఆ క్షణం నుంచి దెయ్యమే ఆమెను నడిపిస్తుందని జనానికంతా తెలుసు. అందుకే వాళ్ళు భయం భయంగా ఆమెవైపు గుడ్లప్పగించి చూస్తున్నారు.
ఆమె మెల్లగా పెదవులను కూడదీసుకున్నట్టు కలిపి “రేయ్ డింభకా! నీవల్ల ఏమోతుందిరా? నేనెవర్ని అనుకున్నావ్? కామినీ పిశాచిరా నిన్ను నిలువునా చీల్చి నీ రక్తం తాగడానికే వచ్చానురా” అని కసిగా అంది. అతను కళ్ళు మూసుకుని, ఏదో స్మరించి ముక్తాయింపుగా వేపమండలను విదిలించాడు. అప్పటికి అతను ఏమీ మాట్లాడలేకపోయాడు. ఆమె కొనసాగించింది. “నా మాటలవల్ల చేతలవల్ల నీలో ఈ మార్పు ప్రారంభమైందని వినూత్నను నువ్వు తాకనప్పుడే అర్ధమైంది. నీ ప్రేమను స్వీకరించాలన్న కోరిక కూడా అప్పుడే ప్రారంభమయింది నాలో” అతను చివుక్కున తలెత్తాడు. “వయసొచ్చినప్పుట్నుంచీ ఆడపిల్లలతో గడిపే ఆచారాన్ని కొనసాగించిన నువ్వు ఓ ఆడపిల్లమీద మనసు పడటం నీ ప్రేమతత్వాన్ని చెబుతుంది.