ఎవరో తలుపు తడుతున్నారు. ఇది కలా, నిజమా అని తర్కించు కుంటూ చుట్టూ చూశాను.
మళ్ళీ చప్పుడు. ఈ వేళప్పుడు ఎవరా అనుకుంటూ లేచాను. ఒంగోలు నుంచి ఉదయమే ఆయన ఫోన్ లో మాట్లాడారు. రెండు రోజుల తరువాత వస్తానన్నారు కాబట్టి ఆయనకాదు. మరెవరా అనుకుంటూ తలుపు తీశాను.
ఎదురుగ్గా వున్నది ఎవరో ఒక్కక్షణం పోల్చుకోలేకపోయాను. నున్నటి గుండుతో చెమటలు కార్చుకుంటూ నావైపు తదేకంగా చూస్తున్న జయంత్ ను చూస్తుంటే ఏదోలా అయిపోయాను.
నా మాటల్ని సీరియస్ గా తీసుకొని నాకోసం గుండు గీయించుకుని ఎదురుగా నిలబడ్డ అతన్ని చూస్తుంటే నా గుండెను మడతపెట్టేసినట్లనిపించింది. రక్తనాళాలు శరీరంలో నుంచి చొచ్చుకొని రక్తం కారిపోతున్నట్లుంది. పెద్ద గాలి అల తలకు విసురుగా తగిలినట్లయింది. నా భ్రమలన్నీ పటాపంచలయ్యాయి.
ఏమీ మాట్లాడకుండా లోపలికి రమ్మన్నట్లు దారికి అడ్డం తోలిగాను.
లోపలికొచ్చాడు.
హాల్లో ఒకరికొకరు ప్లాట్ గా చూసుకుంటూ నిలబడ్డాం.
అప్పుడు చూశాను అతడి తలను, గుండుమీది ఎర్రటి గాట్లు. చేత కానివాడు గుండు గీసినట్లు తలంతా గాట్లు. రక్తం గడ్డకట్టడంవల్ల గీతలు ఎర్రగా కనిపిస్తున్నాయి.
“ఏమిటిదంతా?” అని అడిగాను. ఎవరో నొక్కేస్తున్నట్లు కీచుమంటూ మోగింది నా కంఠం,
“గుండు గీసుకున్నాను. మిమ్మల్ని మధ్యలో వదిలిపోననీ, మీరంటే నాకెంతో ఇష్టమని చెప్పడానికే ఇలా తయారయ్యాను. మీరు చెప్పింది. నేనే చెయ్యాలనే తపనతో నాకు నేనే గుండు గీసుకున్నాను. అందుకే గాట్లు కాస్త ఎక్కువయ్యాయి. మిమ్మల్ని నమ్మించబోతున్నానన్న ఆనందంలో నొప్పి తెలియలేదు.”
అప్పుడు ఏడ్చాను నేను. జీవితంలో చాలా ఏళ్ళ తరువాత మనస్ఫూర్తిగా ఏడ్చాను. మనసులోని కుళ్ళంతా కరిగిపోయేటట్లు ఏడ్చాను. నా ఇష్టమంతా కన్నీళ్ళతో తెలియజేయడానికి ఏడ్చాను. ఆ అభిమానానికి, ఆ పిచ్చి ప్రేమకూ, అందాన్ని కూడా చాలా సులభంగా తృణీకరించగలిగిన ఆ మోహావేశానికి కదిలిపోయి ఏడ్చాను.
ఒకడుగు ముందుకువేసి జయంత్ చేయి పట్టుకుని సోఫాలో కూర్చుంటూ లాక్కున్నాను. ఊహించని ఈ సంఘటనకు అతను పూర్తిగా నామీద వాలిపోయాడు.
There is no new stories to post since 8th onwards.