“నీకు గాలి ఆడడం లేదని పైట తీసేస్తే మాకు నిజంగానే గాలి ఆడదు. ముందు ఆ పైట వేసుకో” అన్నాడు పులిరాజు సీరియస్ గా.
ఆమెకి వాళ్ళిద్దరంటే కొంత భయం వుంది. పులిరాజు మంత్ర గాడనీ, వెంకట్రామయ్య తంత్రగాడనీ ఆమె భయం. అందుకే వాళ్ళు ఆమెను అప్పుడప్పుడూ తమ స్వార్థానికి ఉపయోగించుకుంటూ వుంటారు. అందునా పని చేసినప్పుడంతా వెంకట్రామయ్య తృణమో, పణమో ఇస్తుంటాడు. అందువల్ల అతను చెప్పిన మాటను ఆమె జావాదాటదు.
“మోహనా! నీతో పనిబడే పిలిచించాను. నువ్వు మాకో గొప్ప సహాయం చేయాలి” వెంకట్రామయ్య విస్కీని ఓ సిప్ చేసి, గ్లాసు కింద పెడుతూ అన్నాడు.
“నేనేం చేయగలను?” ఆమె వినయంగా అడిగింది.
“చేయగలవు. అంతా మేమే చేస్తాం. నువ్వూ మాతోపాటు ఈ నాటకంలో ఓ పాత్ర వేయాలి. అంతే.”
“నాటకమా?” ఆమె ఆశ్చర్యపోతూ అడిగింది.
“అవును. నాటకమే. గోపాలకృష్ణను భ్రష్టు పట్టించే నాటకం. వాడి పతనానికి నాంది పలికే నాటకం. రాజాలా, దర్జాగా బతుకుతున్న వాడ్ని భిక్షగాడుగా మార్చే నాటకం- ఊరికంతా దేవుడైనవాడ్ని సైతాన్ గా మార్చే నాటకం. పూజలు అందుకుంటున్న వాడికి పుట్టగతులు లేకుండా చేసే నాటకం” వెంకట్రామయ్య కళ్ళు వెలుతురులో ఎర్రగా మండుతున్నాయి.
ఆయన చెప్పినదంతా విని ఆమె భయపడిపోయింది. గోపాలకృష్ణకు వ్యతిరేకంగా జరుగుతున్న కుట్రలో తననీ భాగం పంచుకోమంటున్నారన్న విషయం అర్థమయింది. దీంతో ఆమె నిలువెల్లా వణికి పోయింది.
“మీరు చెప్పింది వింటుంటే నిజంగానే గాలి ఆడడంలేదు” అంటూ ఆమె మళ్ళీ పైటతీసి, ఒళ్ళో వేసుకుంది.
“నీకొచ్చిన భయం ఏమీలేదు. అన్నిటికీ నేనున్నను. నువ్వు చేయవలసినదల్లా మేం చెప్పినట్లు వినడమే” వెంకట్రామయ్య ధైర్యం చెప్పాడు.
“కానీ బాబుగారూ! మీరేమో వున్నవాళ్ళూ. నేను ఆడకూతుర్ని. రేపు ఏదైనా తిరగబడితే నా బతుకు ఏం కావాలి? నేను గోపాలకృష్ణబాబుని ఎదిరించి ఈ ఊర్లో వుండగలనా?” ఆమె తన భయాన్ని ఏడుపుగొంతు మధ్య వ్యక్తం చేసింది.
“చెప్పానుగదా. నీ ప్రాణానికి మా ప్రాణం అడ్డు. నువ్వు ఈ సహాయం వూరికే చేయక్కరలేదు. నువ్వు చేస్తున్న కష్టానికి తగిన ప్రతిఫలమే ముట్టజెబుతాను. ఒక ఎకరం పొలం నీమీద రాస్తాను.”
ఆమెకు ఎక్కడో సంతోషం నీటిబుగ్గలా చిమ్మింది. ఎకరం పొలం అంతే మాటలుకాదు. కానీ ఓమూల భయంలాంటి కదలిక ఆనందానికి అడ్డు పడుతోంది.
ఆమె మెత్తబడిందని తెలుసుకున్న వెంకట్రామయ్య “ఇంకేం ఎదురు చెప్పకు మోహనా! అంతా సవ్యంగా జరిగిపోతుంది. నువ్వు చేయవలసింది. ఏమిటంటే…..” అని ప్రారంభించి మొత్తం తన పథకాన్ని వివరించాడు. ఆమె ఏం చేయాలో వివరంగా చెప్పాడు.
అంతా చెప్పి రిలాక్సింగ్ గా కుర్చీ వెనక్కి వాలుతుంతే మెట్ల దగ్గర చప్పుడైనట్లనిపించింది, ఓ క్షణం జడుసుకున్నాడు. తమ కుట్రను ఎవరైనా చాటుగా విన్నారేమోనన్న అనుమానం గుండెను కుదిపేస్తుండగా “పులిరాజా! మెట్ల దగ్గర ఏదో చప్పుడైంది. ఎవరైనా వున్నారేమో చూడు” అన్నాడు కంగారుగా.
స్ప్రింగ్ లా లేచిన పులిరాజు ఒక్క ఉదుటున మెట్ల దగ్గరికి వెళ్ళాడు. ఎవరూ లేరక్కడ. అటూ ఇటూ పరిశీలించి చూసి ఆయన దగ్గరకి వచ్చి “ఎవరూ లేరు” అని చెప్పాడు.
నిజానికి అతను పొరబడ్డాడు.
There is no new stories to post since 8th onwards.